Dom na szczycie klifu

Historia opowiadana z perspektywy minionych 10 lat, akcja tocząca się w czasie teraźniejszym nawiązująca do przeszłości w licznych retrospekcjach opowiadających o członkach rodziny i wydarzeniach od strony każdego z nich. Momentami łapałam się na tym, iż mieszają mi się te rzeczywistości. Retrospekcje są wskazane, bo przecież ukazująca historię rodziny, która pogubiła się po starcie, a jednak nie stała się dla mnie wyjątkową, chyba ze pod względem znużenia. Prawdopodobnie odpowiada za to sposób pisania pani Richell, a może przewidywalność, bo dla mnie przedstawiony scenariusz był łatwy do odgadnięcia już po początkowych rozdziałach. Również słodki epilog w odniesieniu do mitologii nie zaskoczy skoro same imiona córek - Cassandra i Pandora - zdradzają jego charakter (pamiętacie mity o nich?) Wniosek chyba taki, że im więcej czyta się podobnych historii, tym może być mniej przyjemności przy kolejnej. Z drugiej strony, jeżeli opowieść będzie napisana interesująco to czytelnika wciągnie, bez względu na powtarzalność czynów czy motywów postępowania bohaterów.

Powinno być świetnie biorąc pod uwagę elementy budujące treść, takie jak rodzinny dramat, odciskający piętno na każdym jej członku, tajemnice, przeszłość, która nie daje spokojnie iść na przód. Jednak mnie w tym brakowało emocji i całość widzi mi się przeciętnie. Tak samo jak niby odkryte tajemnice gdzieś tak koło 420strony. W zasadzie jedna, bo reszty dowiadujemy się w trakcie co łatwo powiązać i wysnuć samodzielnie...

To mój pierwszy kontakt z autorką i na pewno nie ostatni. Historia zaginięcia małego chłopca opowiedziane przez trzy osoby, dwie siostry i matkę. Akcja toczy się w chwili zaginięcia malca i kilkanaście lat później. Przeszłość odciska ogromne piętno na całej rodzinie. Niedopowiedzenia, tajemnice, wzajemne oskarżenia i ciężar odpowiedzialności. Kilkanaście lat traumy. Dobrze, że ciąża jednej z bohaterek uruchamia ciąg zdarzeń, które doprowadziły do wyjaśnienia wypadku. Świetna pozycja. Polecam

Kiedy znajduję powieść o podobnym tytule to zawsze zastanawiam się jakie zagadki kryje w sobie ów dom. Na okładce samotny budynek położony na skarpie w pewnej odległości od innych siedzib sugeruje jakieś tajemnice. I rzeczywiście "Dom na szczycie klifu" nie jest sielską, baśniową, sentymentalną historyjką, ale przejmującą opowieścią o rodzinie, przeszłości, życiowych błędach, rozrachunku i wybaczeniu.
Nawet imiona bohaterek sugerować mogą nieszczęście, bo kto dziś nazywa córki Cassandra i Pandora...

Tragedia jaka dotknęła Helen i Roberta Tide'ów przed kilkunastu laty odbiła się echem na wszystkich członkach rodziny. W piękny, sierpniowy dzień trzyletni Alfie (który miał być nazwany Hektorem) pozostawiony przez matkę pod opieką sióstr ginie na plaży. Pomimo wytrwałych poszukiwań chłopca nie udaje się odnaleźć, a policja uznaje, że mały utonął. Śmierć malucha doprowadza do rozpaczy oboje rodziców i staje się przyczyną rozpadu ich związku. Dziewczynki obwiniają się za niedopilnowanie brata, matka również ma o to pretensję do córek i w rezultacie życie rodziny zamienia się w koszmar. Nikt nie radzi sobie z tą tragedią, Cassie ucieka z domu, Dora jest coraz bardziej samotna, Helen zamyka się w sobie i pogrąża w żałobie, a Robert w konsekwencji opuszcza dom i się wyprowadza.

Jak naprawdę wyglądał ostatni dzień tamtych tragicznych wakacji? Kto ponosi winę za zniknięcie chłopca? Jakie tajemnice skrywa każdy z bohaterów?

Tego możemy dowiedzieć się z re...