Opinia na temat książki Dom Holendrów

Garść myśli niepoukładanych:
to był dom o dużych przezroczystych oknach i wielkich schodach, okazała rezydencja * i była to historia obsesji * studium przebaczania * syn popełniający błędy ojca • prezenty, które sprawiają przyjemność ofiarodawcom, a nie obdarowywanym * od takiego prezentu się wszystko zaczęło * rodzinny dramat * gdy trzeba wybrać między złością, pamiętliwością i zgorzknieniem a wybaczeniem i szczęściem * to nie ma się co zastanawiać - dla własnego dobra trzeba wybaczyć * ciągłe przeżywanie i rozpamiętywanie przeszłości i krzywd ( i wysiadywanie w samochodzie ) do niczego nie prowadzi * ale siedziałabym w tym aucie z nimi, bo czułam się częścią ich rodziny * nie ma co wspominać i żałować, trzeba iść do przodu, carpe diem! * a nie z nieszczęścia robić fetysz i się nim podkręcać * nie ma co na złość odmrażać sobie uszu ( i studiować medycyny) * człowiecze, jeśli masz kłopoty w komunikowaniu się z rodziną, to zrób coś z tym!

Nieczęsto się zdarza, że po przeczytaniu książki nie mam niedosytu lub przesytu. Że mam wrażenie, iż można by coś skrócić albo jakieś wątki bardziej rozwinąć. Tu wszystkiego było w sam raz. To powieść misternie skonstruowana, bez fajerwerków i nie wiadomo jakiej akcji, ale robi robotę, daje do myślenia. A jeśli spokojna, prosta, elegancka proza sprawia, że w głowie mi się kotłuje, chodzę i od kilku nie umiem uciec od wywołanych przez nią tematów, to śmiało mogę powiedzieć, że to świetna literatura. A drobne nieścisłości, czy nielogiczności? Pssst!!!