Opinia na temat książki Dom Holendrów

Ann Patchett "Dom Holendrów", przełożyła Anna Gralak,

Czasem trzeba coś utracić, by na tym zyskać.

Taka myśl, choć nie jedyna, nasunęła mi się podczas lektury "Domu Holendrów", świetnej skadinąd historii i towarzyszyła już do samego jej końca. Podobało mi się niedawno przeczytane "Belcanto" autorki. Wiedziałam więc, ze sięgnięcie po tak chwalony przez wiele osób "Dom Holendrów", stanie się tylko kwestią czasu. Mimo ogromnych starań nie udało się Ann Patchett zniechęcić mnie do tytułowego domu Holendrów, nieco ponurego, trochę przestarzałego już architektonicznie, bo ukończonego w 1922 roku, budynku, który pewnego dnia staje się własnością rodziny Conroyów i zamiast scalić rodzinę, powoduje jej systematyczny rozpad.

To co się stanie z domem Holendrów podczas dzieciństwa i młodości, zamieszkującego go rodzeństwa, Dannego i trochę starszej Maeve, zdeterminuje oraz zmieni, całe dalsze ich życie. Nakreśli dalsze losy tej dwójki, sprecyzuje obraną w dorosłym życiu drogę. Pozostawi z całym szeregiem wątpliwości. Otworzy również drogę do powtarzania błędów, które w przeszłości popełnili rodzice.

Pomimo, wydawałoby się, tylu skomplikowanych wątków, "Dom Holendrów" okazuje się być pełną ciepła oraz pokrzepiającą opowieścią o miłości i przywiązaniu, w której szczególną siłą są panujące pomiędzy rodzeństwem więzy, ale też historią pokazującą, że nie należy przywiązywać się do rzeczy materialnych, a mocny, zbudowany własnoręcznie fundament, jest najlepszym prezentem, który możemy otrzymać od życia.

"Jest w życiu kilka chwil, gdy podskakujesz i przeszłość, na której stałeś, odsuwa się do tyłu, a przyszłość, na której masz wylądować, jeszcze nie wjeżdża na swoje miejsce, więc przez moment trwasz w zawieszeniu, niczego nie wiedząc i nikogo nie znając, nawet siebie samego."