Opinia na temat książki Dobrzy uczniowie nie zabijają

"Ludzie czę­sto ma­sku­ją nie­na­wiść do sie­bie sa­mych po­przez agre­sję wobec in­nych. Pra­gnie­my ak­cep­ta­cji oto­cze­nia, by po­czuć, że je­ste­śmy coś warci."

Końcówka roku szkolnego, to czas w którym można wreszcie odetchnąć od nauki i cieszyć zbliżającymi się wakacjami. Z tej okazji większość uczniów wybiera się na imprezę organizowaną przez popularną licealistkę Edytę. Chcieli się bawić, świętować, zapomnieć o rzeczywistości.

Jednak w pewnym momencie muzykę przeszywa głośny krzyk, a z wody zostaje wyciągnięte ciało jednego z uczestników zabawy. Podejrzenia padają na skonfliktowana z ofiarą Martę, która również bawiła się na feralnej imprezie. Zmagająca się z ogromnym hejtem dziewczyna stara się odkryć prawdę i odzyskać dobre imię.

Szósty raz wkraczamy w mury Liceum Freuda zderzając się z problemami współczesnej młodzieży. Wielu z nich zatraca się w wirtualnym świecie pełnym pułapek, w pogoni za popularnością, by choć na chwilę zaistnieć. Tylko za jaką cenę? Używki, hejt, brak akceptacji to tylko wierzchołek trudnych tematów społecznych poruszanych w książce. Autor pokazuje jak łatwo przychodzi nam ocena drugiej osoby i jak niewiele trzeba by zniszczyć drugiego człowieka. "Wiele osób myśli, że lu­dzie tacy jak ty muszą mieć tyłki twar­de jak skała i umieć ra­dzić sobie z hej­tem. Nie ro­zu­mie­ją, że je­steś takim samym czło­wie­kiem jak oni." Fabuła oparta jest na dwóch liniach czasowych, które dają nam szerszy obraz wydarzeń. Retrospekcje stanowią dobry przykład jak destrukcyjna może być własna rodzina i jak wiele kosztuje popularność. Pojawia się również Marta, którą doskonale znamy z poprzednich tomów. Kolejny raz przypadkowo wpakuje się w samo centrum tragedii. Podobało mi się jak Autor sprytnie wplótł nawiązania do wcześniejszych tomów, co było dla mnie ważnym przypomnieniem.