Dobrzy sąsiedzi

Dziwna i niepokojąca, tak w dwóch słowach mogłabym określić tę książkę.
Co takiego wydarzyło się na Maple Street roku pańskiego 2027, że ponad dekadę później, jest o tym wciąż głośno niczym o katastrofie smoleńskiej?!

Zaciekawiłam Was? To zapraszam dalej.

Rzecz toczy się w odległej (2043 rok) jak i nieodległej przyszłości (2027 rok). Daje to większe pole manewru pisarskiej wyobraźni, a i reserchem nie trzeba się przejmować.
Nie jest to najprostszy w odbiorze styl, z którym miałam do czynienia, ale fabuła wydała mi się na tyle interesująca, że przymknęłam na to oko. Jak jedna niepasująca do społeczności rodzina może spowodować morderczą furię u całej reszty? Ona brana za równie piękną co pustą, on to agresywny buntownik, ich nastoletnia córka - skóra zdjęta z ojca, a chory na Aspergera syn bywa nieprzewidywalny. Co z tego jest prawdą, a co tylko wrażeniem podsycanym złośliwym językiem?

Rhea tak bardzo nienawidzi swojego życia, że narasta w niej ślepa furia, której oko skierowane zostało na Gertie. Odsłoniwszy przed nią swą prawdziwą twarz, nie uzyskała zrozumienia, tym samym stając się jej celem.

Niewyobrażalne jest to jak iskra nienawiści w połączeniu z pomówieniem, może zniekształcić nasz obraz w oczach innych, doprowadzając do ostateczności. Zdjęta zgrozą pochłaniałam kolejne strony, nie mogąc dać wiary w to, co tu się wydarzyło...

"Gdy w życiu natrafia się na masę złych ludzi, zaczyna się ich widzieć na każdym kroku...

Dawno już nie czytałam książki którą chciałbym odłożyć przed ukończeniem czytania.

Pierwsza część jest bardzo męcząca. Akcja powieści toczy się 2035 roku. Autorka ukazała swoją wizję świata, a właściwie jednej ulicy, na której wiele rzeczy szwankuje. Są naturalne wyrwy a mieszkańcy chodzą pokryci błotem bitumicznym. Czemu służy ten przeskok czasowy? Nie wiem. Niby normalni ludzie mieszkający na jednej z ekskluzywnych dzielnic, a jednak ich zachowania przeczom zasadom dobrego sąsiedztwa. Brak akceptacji jednej z rodzin wzbudza agresję.

Książka jest przykładem na to jak nie powinien wyglądać thriller. Zabrakło mi tu napięcia, czy dreszczyku emocji jaki najczęściej towarzyszy mi podczas czytania powieści tego gatunku. Bohaterowie bez wyrazu i mało wiarygodni.

Niestety nie polecam.

Lubię książki, które wprowadzają pewien powiew świeżości do mojego czytelniczego świata. Jedną z nich jest powieść „Dobrzy sąsiedzi”, której autorką jest Sarah Langan.

Ciekawa forma, oryginalna fabuła oraz narracja, różnorodni i barwni bohaterowie, wartka akcja – tak krótko i zwięźle można opisać tę pozycję. Historia jest nieco tajemnicza, nieoczywista, a także dająca do myślenia i w wielu aspektach skłaniająca do przemyśleń. Po zapoznaniu się z innymi recenzjami, w których licznie pojawia się informacja, że poprzez mnogość bohaterów można się zagubić – na początku też miała taki problem, ale później odnalazłam się bardzo dobrze i nie było to dla mnie problemem. Niewątpliwie jest to jedna z pozycji wymagających skupienia i wczucia się w atmosferę – a to, dzięki wprawnemu piórze autorki jest bardzo łatwe i przyjemne.

Nie mogłam doczekać się końca. Nie dla tego, że była tak wciągająca i chciałam poznać jej koniec , wręcz przeciwnie, książka bardzo męcząca, bez fajerwerek