Dobrostan. O szczęśliwym, bogatym i spełnionym życiu

Poradniki i różnego rodzaju książki mające na celu motywować czytelnika to niekoniecznie ta działka, w której dobrze się odnajduję czytając kolejną pozycję. Jednak od czasu do czasu, może i nieco z przypadku, a może tak właśnie ma być, iż w moje ręce ma trafić coś, po co sama nie sięgnęłabym z własnej, nieprzymuszonej woli, nie wspominając o sięgnięciu po tego typu pozycję z półki w księgarni.

Agnieszce Maciąg nie można odmówić jednego: ma rzeszę swoich odbiorców i nawet ja spotkałam się z "Dobrostanem" i wcześniejszymi książkami autorki w poczekalni u lekarza czy na siedzeniu zaparkowanego samochodu, gdzie korzystający z chwili czytelnicy mieli na tapecie właśnie tę autorkę. Czytelnicy sięgają, poznają, być może są już stałymi czytelnikami pani Agnieszki, ale w czym tkwi fenomen dawnej modelki? Po lekturze "Dobrostanu" można próbować stawić pierwsze hipotezy: autora bazując na własnej przemianie cyt. "przebudzeniu" zachęca ludzi do zmian w rutynie codzienności, napawaniu się każdą pozytywną sytuacją, a przekuwaniu negatywnych wydarzeń w rzeczy dobre. Warte uwagi cytaty, śmiałe refleksje, niby znane, a jednak godne przypomnienia; minimalistyczne ilustracje i pozytywna energia, która płynie wartkim strumieniem z książki. I oczywiście okładka! Jako okładkowa sroka muszę uczciwie przyznać, że to jedna z najpiękniejszych okładek, jakie goszczą na mojej półce.

Nie poczułam fenomenu pani Agnieszki Maciąg, być może "Dobrostan" to krótka i jednorazowa na d...

Jakkolwiek nie darzyłabym Pani Agnieszki Maciąg szacunkiem za genialną "Pełnię życia" i twórczość blogerską, to muszę przyznać, że ta pozycja mnie zawiodła. Zawiera w sobie bardzo dużo odniesień do wspomnianej wcześniej książki, momentami krótkie wspomnienie pewnych okoliczności z życia autorki, ale w dużej mierze mam wrażenie, że większość rzeczy jest powtórzeniem tego co już zostało napisane. I niestety to tendencja, którą zauważam z każdą kolejną pozycją autorki - pisanie dla pisania, a w "Dobrostanie" bardzo rzuca się w oczy to jak pobieżnie poruszane są niektóre wątki (sama autorka wspomina, że to książka której napisać początkowo nie chciała). Czytelnik znajdzie w niej może ze dwa ćwiczenia pisemne, przedstawienie mudr, afirmacje i nawet specjalny podrozdział poświęcony terapii akceptacji i zaangażowania, ale gdybym trafiła na nią nie będąc na ścieżce świadomego rozwoju/nie czytała poprzednich pozycji Pani Maciąg prawdopodobnie czułabym zagubienie i dezorientację co mam z tym co przeczytałam zrobić. Wszelkie perspektywy, porady, ćwiczenia zawarte w książce wydają się nie tworzyć same w sobie kompletnej całości, jakby czegoś zabrakło, choć piękne wydanie i słowa sprawiają wrażenie mile spędzonego czasu.. szkoda.

Lubię książki Agnieszki Maciąg i ta jak tylko się pojawiła to wiedziałam, że będzie moim must have.

Zapisałam się na nią w bibliotece i po długim oczekiwaniu trafiła w końcu do mnie.

Podczas lektury wielokrotnie myślałam - o nie, nie ma tu nic odkrywczego. Chyba to książka, która najmniej do mnie przemawia od tej autorki.

Jednak przeczytałam ją dobrych kilka dni temu i z perspektywy czasu stwierdzam, że było warto. Trochę więcej poukładało się w głowie, o tym co ważne i jak zadbać o swój dobrostan.

Ciekawe informacje o afirmacjach, praktyka i wskazówki co do lepszego życia. Stwierdzam, po tych dniach, że jednak chciałabym do niej wrócić za jakiś czas 🙃

Ot, miłe zaskoczenie i zmiana decyzji.
Polecam.