Opinia na temat książki Cztery pory magii

Z antologiami różnie bywa. Trafiają się opowiadania lepsze i gorsze, jedne są ciekawe, inne trochę mniej. W przypadku "Czterech pór magii" jest inaczej. Przede wszystkim są to tylko cztery historie, wiec są one odrobinę dłuższe niż przeciętne opowiadanie, a także choć są tak różne i napisane w zupełnie innym stylu każde z nich jest bardzo interesujące i każdy z czytelników znajdzie coś dla siebie.

Wiosną wraz z Mileną Wójtowicz wybrałam się na nietypowe wesele. Przyznam, że pomimo dramatycznych wydarzeń uśmiałam się co niemiara, choć nie powiem bym zazdrościła pannie młodej.

Latem Magdalena Kubasiewicz przedstawiła mi czarownicę Sarę i latawca, którzy musieli zmierzyć się z południcą i niewyjaśnionymi tragediami, które dotknęły niewielką wieś. W tej historii oprócz niesamowitej fabuły i zagadki kryminalnej doceniam ogrom informacji z mitologii słowiańskiej.

Jesienią dzięki Anecie Jadowskiej ponownie spotkałam się z Dorą Wilk (znajomość cyklu nie jest konieczna, ja znam tylko pierwszy tom). Niesamowicie było przenieść się do Thornu i moc wraz z bohaterką zająć się rozwiązaniem nadprzyrodzonej zagadki kryminalnej sprzed lat.

Zimą Marta Kisiel przedstawiła alternatywny sposób na zakończenie związku. O wielu sposobach słyszałam, nawet tych najbardziej makabrycznych, ale na taki bym nie wpadła. Ogromna dawka humoru i trzy szalone przyjaciółki zapewniły mi niecodzienną zabawę.

Cieszę się, że przeczytałam tę antologię. Każde opowiadanie mi się podobało, każde na swój własny i niepowtarzalny sposób zapewniło mi rozrywkę. Każda historia, choć krótka była kompletna i dała mi możliwość zapoznania się z czterema wspaniałymi polskimi pisarkami. Jeśli o mnie chodzi to moja lista książek, które chcę przeczytać właśnie zyskała sporo punktów, a już niedługo muszę sięgnąć po kolejną odsłonę magii, czyli "Cztery żywioły magii".