Czerwony Kapitan

Treść "Czerwonego kapitana" jest względnie dobra, to wszystko zależy od naszego postrzegania opisywanej w nim sytuacji. Dla mnie stała się wyjątkowa dzięki temu, iż w tym wypadku miałam do czynienia z audiobookiem. Interpretacją zajął się Maciej Stuhr. Jak dla mnie sprawdził się w tej roli wyśmienicie, jeśli chodzi o nadanie typowego charakteru całości, a dodatkowo jego osoba wprowadza nas w filmowy świat komisarza Krauze (Stuhr jest odtwórcą jego roli). Czytający jest tak sugestywny w nakreślaniu postaci i sytuacji, że teraz zamiast polować na kolejny kryminał Dana chcę najpierw obejrzeć jego filmową adaptację.

Jeśli zaś chodzi o samego Dana, to podoba mi się operowanie przez niego znanym mi już dowcipem, nawet wtedy, gdy prezentuje kontrowersyjne sytuacje. Dla mnie po wcześniejszym przeczytaniu innej książki cyklu o komisarzu Krauze, tutaj pewnym zaskoczeniem jest wplatanie w fabułę elementów spiskowych, sięganie w odległą przeszłość, praktycznie do prehistorii i podążanie tropem skarbu. W to wszystko jest uwikłana władza naczelna kraju i kościół. Możemy obserwować znany również z naszego podwórka, system przejmowania władzy po latach komunizmu, gdzie dawne układy wcale n ie umierają, tylko przeobrażają się w nowe zależności. O ile za takimi elementami w kryminałach nie przepadam to tutaj te kwestie są potraktowane w sposób, który nie męczy odbiorcy swym zawikłaniem i zbytnim upolitycznieniem treści.

Jako że "Czerwony kapitan" jest dla mnie drugą książką D...

A mogło być tak pięknie!

To podsumowuje krótko moje wrażenia po przeczytaniu, o, przepraszam, po przesłuchaniu „Czerwonego Kapitana”, mojego pierwszego słowackiego kryminału.

Najpierw o plusach:

Jak to się mówiło na lekcjach polskiego – czas i miejsce akcji – to mnie zachęciło do lektury. Bratysława (dla zmyłki nazywana Naszym Miastem, nie wiem w sumie dlaczego), początek lat 90-tych ubiegłego wieku. Realia obyczajowe opisane były tak, że czułam się bardzo swojsko. Te kanapki ze smalcem, dym papierosowy wszędzie, pierwsze komputery niechętnie przyjmowane w biurach – a to maszyny do pisania niedobre były? Ciekawiły mnie wstawki o językach czeskim i słowackim, o próbach ucieczki do Austrii (wystarczyło przepłynąć Dunaj i nie dać się zastrzelić w trakcie), zaniedbanej starówce – ogólnie o życiu codziennym.

Wątek komunistycznych służb specjalnych zdymisjonowanych po transformacji ustrojowej, z którymi nie bardzo wiadomo było co zrobić. Ludzi dużo, specjaliści, ale przeszłość bardzo śmierdząca i trudno im było zaufać. Ludność cywilna nie kryła niechęci do SzTB, nic zresztą dziwnego. W tej sytuacji odkrycie zwłok człowieka najprawdopodobniej zamordowanego przez służby bezpieczeństwa zapowiadało trudne śledztwo i okazję do refleksji nad obecnością i nieoficjalną władzą, którą SzTB nadal miała. Władzę zgromadzona w archiwach i teczkach. Kiedyś takie straszenie ich zawartością uznałabym za dziecinadę, teraz widzę, że ludzie przyparci do muru przy po...

Bardzo dobry słowacki kryminał połączony z teorią spiskową i tajemniczym skarbem - bardzo to teraz modne:) Słowacja po rewolucji, StB rozwiązane, ale na wszystkich szczeblach władzy nadal działa pajęczyna dawnych układów i powiązań. Skąd my to znamy? Policja prowadzi sprawę morderstwa sprzed kilku lat. Ofiara przed śmiercią była torturowana i przesłuchiwana przez Czerwonego Kapitana. Dlaczego? Co łączyło ją z kościołem katolickim, bezpieką oraz z tajnymi dziennikami gestapo?
Miałam okazję wysłuchać audiobooka w fantastycznym wykonaniu pana Macieja Stuhra. Genialnie oddał on klimat powieści. Szczerze polecam.