Czereśniowy sad

Ta książka jest dobrym przykładem na to jak dzieciństwo wpływa później na nasze wybory. Możemy być we wczesnym etapie człowieczeństwa bardzo źle traktowani, niczym bezużyteczne przedmioty i to powoduje, że będąc dorosłym możemy zaprzeczać powielaniu tych zachowań, będąc zbyt mocno opiekuńczym, bądź chcąc uciec od przeszłości i najlepiej wtedy od swojego dziecka również. Historia tu przedstawiona bardzo często powraca do przeszłości dwóch innych kobiet, by pomóc nam zrozumieć, dlaczego obecnie się tak zachowują. Jest to historia matki, córki i wnuczki, przy czym na bieżąco jesteśmy w czasie córki. To ona została porzucona będąc dzieckiem przez własną matkę. To sprawiło, że jest ogromnie nadopiekuńcza do własnego dziecka. Nigdzie nie chce jej wypuszczać i kontroluje na każdym kroku. My wiemy, że to wszystko robi z miłości do niej. Chciałaby zapewnić jej dzieciństwo takie, jakiego ona sama nigdy nie miała. I kiedy z wielkim trudem godzi się na wyjazd córki nagle spokój jej duszy burzy telefon z ośrodka w którym operatorka twierdzi, że jej matka jest umierająca i prosi o pilny przyjazd. Jest to niemały szok, gdyż kobieta żyła w przekonaniu, że jej matka nie żyje. Za namową cudownego i mądrego męża jedzie przekonać się, kto śmie podawać się za jej matkę. Z pewnością nie takiego obrotu sprawy się spodziewała. W tym momencie właśnie rozpoczyna się nowa opowieść, właśnie tej umierającej kobiety. To tam znajdziecie odpowiedzi na najbardziej nurtujące was pytania.
To naprawdę ...

Prawdziwa miłość przetrwa wszystko i nie będzie się liczyło ile czasu upłynęło od ostatniego spotkania zakochanych.

Życie Elizy Dębskiej wydaje się być bliskie ideału. Kobieta bowiem ma u swego boku męża Wiktora i ukochaną córeczkę Polę.
Niestety spokój rodziny zostaje zburzony zaledwie jednym telefonem.
Okazało się, że w gdyńskim hospicjum Azyl przebywa Maria Zaborowska , zaginiona przed laty matka kobiety.
Początkowo Eliza jest w szoku , a nawet wybucha złością, lecz po rozmowie z mężem postanawia spotkać się z pacjentką, by przekonać się czy to rzeczywiście jej rodzicielka.
Jaka historia kryje się za zniknięciem Marii? I jaką rolę w jej życiu odegrał czereśniowy sad w Dąbrownicy? I kim jest tajemniczy Eryk?
Odpowiedzi znajdują się na kartkach powieści Oli Rochowiak.
Kurczę jak ja uwielbiam takie zaskakujące fabuły!
Sięgając po tę książkę widziałam prześliczną pastelową okładkę spodziewałam się lekkiej wakacyjnej lektury , a otrzymałam jedną z piękniejszych, emocjonujących i przejmujących historii jakie przeczytałam.
Mamy tu motyw trudnej przeszłości, bolesnych tajemnic, drugiej szansy i miłości silniejszej niż upływający czas..
Boże ależ to było piękne, ileż ja wylałam łez wzruszenia!
Opowieść ma troje narratorów co pozwala przeniknąć do ich umysłów.
Ta historia nie jest łatwa , jest pełna bólu i naprawdę trudnych tematów, co czyni ją tylko bardziej autentyczną!
Kocham tę książkę i polecam z całego serca. 🍒🍒
...

Eliza jest żoną i matką, wiedzie szczęśliwe życie, bardzo kocha swoje dziecko. Powiedziałabym nawet, że jest nieco przewrażliwiona na jej punkcie, i gdy córeczka wyjeżdża na obóz kobieta nie potrafi się o nią zamartwiać.. Jednak to nie jedyne zmartwienie Elizy w tym czasie. Dostaje bowiem telefon z hospicjum... gdzie ponoć przebywa jej zaginiona przed laty matka. Kobiecie ciężko w to uwierzyć, bo myślałam że, jej mama nie żyje.. za namową męża, postanawia pojechać i rozwiązać tą zagadkę, bo boi się, że potem nie wybacz sobie tej niewiedzy...

To moje pierwsze spotkanie z Autorką i już wiem, że będą kolejne! Zdecydowanie jest to jedna z lepszych obyczajówek jakie przeczytałam w swoim życiu. Mamy tutaj czas teraźniejszy, ale też wspomnienia umierającej kobiety, przez co możemy poznać przeszłość i wraz z Elizą poznać odpowiedzi na nurtujące nas pytania.
Książka dla fanów obyczajówek z motywem: choroby, tajemnic, rodziny... Niezwykle wzruszająca historia, która jest w stanie poruszyć każde serduszko. Ta delikatna okładka skrywa w sobie bardzo głębokie wnętrze, oraz wspaniałych bohaterów, do których się przywiązałam, szczególnie do tajemniczego przyjaciela mamy Elizy!
Od teraz z nostalgia będę wspominać tą książkę podczas jedzenia czereśni 🍒.
Pamiętajcie nie mamy w życiu tak dużo czasu jak nam się wydaje, i nawet gdy jest trudno... Warto rozmawiać.. zawsze.

"Czereśniowy sad" to książka z rodzaju tych, jakie uwielbiam czytać. Budząca mnóstwo emocji, od drażliwych nut po złamane serce.

Już w pierwszych rozdziałach dostrzegamy, że Eliza niesie bagaż nigdy niezagojonych traum z dzieciństwa. Porzucona w wieku czternastu lat, przez matkę, która obiecała po nią wrócić, zostaje rzucona na pastwę babki i ojca, którzy zrzucają na dziewczynę całą odpowiedzialność za rodzinę, którą do tej pory dźwigała Maria.

Po wielu latach Eliza dostaje wiadomość, że jej matka przebywa w hospicjum na drugim końcu Polski. Eliza, która od lat była przekonana, że Maria nie żyje, musi zmierzyć się z chęcią poznania prawdy a przebaczeniem oraz czasem i świadomością, że niebawem po raz kolejny ją straci.

W sercu tej powieści poznajemy pełną dramatu i przewrotności losu historię Marii. Przenosimy się sercem do tytułowego czereśniowego sadu, by obudzić serce na miłość a po chwili złamać je na miliony kawałków.

Bez wątpienia, każda czereśnia przywoła mi wspomnienie Marii i Eryka.

Wraz z tą opowieścią, kruszy się złość, a pojawia zrozumienie.

"Czereśniowy sad" Aleksandry Rochowiak to przepięknie opowiedziana historia kryjąca rodzinne tajemnice, pełna trudnych decyzji i w sposób wręcz magiczny przenikająca emocjami na wskroś. Bardzo Wam ją polecam.

Eliza Dębska wiedzie spokojne życie z mężem i córką. Kobieta musi się zmierzyć z pierwszym, długim rozstaniem z córką, która wyjechała na obóz. Do tego dostaje wiadomość z hospicjum, w którym podobno przebywa jej matka, Maria. Po namowach męża postanawia pojechać do hospicjum, aby przekonać się czy to naprawdę jej matka, chociaż jej pewna, że to obca kobieta.

Mam dość mieszane uczucia, jeżeli chodzi o tę książkę. Z początku w ogóle mnie do siebie nie przekonywała, tym bardziej, że postać Elizy strasznie mnie irytowała. Później troszkę się do niej przekonałam, ale nie do końca ją polubiłam.

Tak naprawdę książka zaczęła mnie trochę bardziej interesować, gdy pojawia się Maria i historia, którą opowiadała. Tutaj byłam ciekawa co przeżyła jako młoda dziewczyna, a później dojrzała kobieta.

Mimo, że książka pokazuje, że życie nie zawsze usłane jest różami, że czasami trzeba dokonać bardzo ciężkich i bolesnych wyborów, to niestety mnie tak do końca nie poruszyła.

Mimo, że momentami słuchałam jej z zapartym tchem to niestety nie zapamiętam jej na zbyt długo. Szkoda, ale czasami tak jest 🤷🏻‍♀️