"Gdyż nieszczęście świata w tym, że chory jest Bóg jego, stąd i świat choruje. W gorączce jest Pan i jego dzieło gorączkuje. Umiera Bóg i stworzony przez niego świat umiera. Lecz nie jest jeszcze za późno..."
Zawodowy tłumacz otrzymuje zlecenie przekładu hiszpańskiego dziennika wyprawy, która w XVI wieku z polecenia franciszkanina Diega de Landy wyruszyła po święte księgi Majów. Im bardziej tłumacz ulega fascynacji księgą, tym śmielej tajemnicze bóstwa Majów przenikają do współczesnej Moskwy.
Duszna atmosfera tropikalnej selwy zadomawia się w arbackich zaułkach… Tymczasem z nagłówków gazet, z wiadomości radiowych i telewizyjnych napływają niepokojące doniesienia o kolejnych kataklizmach. Zniszczenia są ogromne, a ofiar – tysiące. Co łączy wierzenia Majów z naszym, zdawałoby się, postreligijnym postrzeganiem rzeczywistości? Czy jest jakiś związek między współczesnymi wydarzeniami a wyprawą opisaną na kartach tajemniczego dziennika? Związek ten zdaje się dostrzegać tylko jeden człowiek.
Czas zmierzchu
Dmitry Glukhovsky
6.0
/10
Ocena 6.0 na 10 możliwych
Na podstawie 20 ocen kanapowiczów
Na podstawie 20 ocen kanapowiczów
/f87411d0-e528-4f37-be64-2a16d5c09894/n/czas-zmierzchu)
Lista autorów
Popraw tę książkę
|
Dodaj inne wydanie
6.0
/10
Ocena 6.0 na 10 możliwych
Na podstawie 20 ocen kanapowiczów
Na podstawie 20 ocen kanapowiczów
Opis
Tytuł oryginalny: Сумерки времени
Data wydania: 2017-06-14
ISBN: 978-83-65743-16-9, 9788365743169
Wydawnictwo: Insignis
Kategorie:
Fantastyka,
Fantasy
Stron: 400
Mamy 2 inne wydania tej książki
Autor
/43380b82f741cacfbe179dc3b8370d13/n/dmitry-glukhovsky)
Dmitry Glukhovsky
Urodzony 12 czerwca 1979 roku w Federacji Rosyjskiej (Moskwa)
Dmitry Glukhovsky – rosyjski pisarz, dziennikarz i felietonista. Pracował dla Euronews TV, Deutche Welle i Russia Today. Pisze na łamach „Harper’s Bazaar”, „l’Officiel” i „Playboya”. Laureat nagrody Europejskiego Towarzystwa Fantastyki Naukowej. ...
Pozostałe książki:
/o-1249341/n/metro-2033)
/o-1227395/n/metro-2034)
/o-9788365315052/n/metro-2035)
/o-1283771/n/czas-zmierzchu)
/o-1318254/n/futu-re)
/f8c626d733bff6e2bc7545741d72052e/n/outpost)
/1e8b29f354ea1e2f9fb3365434519a28/n/tekst)
/66762d1947ad3629147273b7b263a47a/n/witajcie-w-rosji-oni-czasem-wracaja)
/53b560fc2e2efb5ca593c2a3343edf91/n/opowiesci-o-ojczyznie)
/ef72e02bb32943202e42b458de64a3ca/n/outpost-2)
/6043ea13-8f51-4ef9-b32d-5b5232174443/n/koniec-drogi)
/c3eef55d-bb3c-4aee-8f07-e48767f5173c/n/ewangelia-wedlug-artema)
/41d7bc0cc4bf8c5e60c19b479c35bfae/n/my-kronika-upadku)
/de1c35af-f668-47cc-8534-114df9f75092/n/metro-2033-2034-2035-trylogia)
/ca9ed53117ba52e0a9834c30721c3be7/n/metro-2033-bd-1-wo-die-welt-endet)
/d09a770b2520326d3da382012e93acbd/n/metro-2033-bd-2-maske-der-dunkelheit)
/bd2c518c-e2a3-40f0-be3a-9bd5be48f346/n/metro-trylogia-wydanie-limitowane-exodus)
Wszystkie książki Dmitry Glukhovsky
Gdzie kupić
Księgarnie internetowe
Sprawdzam dostępność...
Ogłoszenia
Dodaj ogłoszenie
2 osoby szukają tej książki
2 osoby szukają tej książki
Moja Biblioteczka
Już przeczytana? Jak ją oceniasz?
Recenzje
Rosyjski thriller historyczny jako książka popularnonaukowa i publicystyka w jednym
29.11.2019
"Podchwytliwe pytanie: Gdzie w Moskwie znajduje się ulica Itzamny?" To kolejna rosyjska książka - po powieściach Wilmont i "Grzybni" Czyżowej, - w której bohaterem staje się tłumacz. Mimo różnych autorów, bohaterowie ci mają pewne wspólne cechy: są nieco znudzeni swą pracą (zwykle tłumaczy się umowy i instrukcje, nie literaturę), agencje tłumacze... Recenzja książki Czas zmierzchu
@tsantsara
× 2
Wiedza jest wyrokiem
2.12.2013
-Tak bardzo mam ochotę przeczytać jakąś dobrą prozę, jakieś fantasy… – zamarudziłam, korzystając z chwili przerwy w żywym nurcie ludzi odwiedzających nasze stoisko na FALKONIE, lubelskim konwencie fantastyki. Maciek spojrzał na mnie z powątpiewaniem, zapewne wspominając te sześć tomiszczy o tematyce historycznej, które zniosłam ostatnio do domu. Ma... Recenzja książki Czas zmierzchu
@bydefinitionopheliac
Czas zmierzchu... czas zagłady
26.02.2012
Sięgając po książkę rosyjskiego pisarza nie wiedziałam, czego mogę się spodziewać. Mimo otaczającego jego powieści zainteresowania, dość niedawno dowiedziałam się o jego twórczości. Czy pożałowałam spotkania z dziełem Dmitra Glukhovskiego? I tak i nie. Głównym bohaterem jest Moskwianin, który daje wrażenie spokojnego, pokusiłabym się o stwierdzeni... Recenzja książki Czas zmierzchu
@VivienneD
Dmitry Glukhovsky - Czas Zmierzchu
23.03.2012
„Zwodzili, zwodzili biblijni prorocy. Zbłaźnili się, wierząc im, brodaci muzułmańscy mędrcy, skompromitowali się chrześcijańscy teologowie. Wszystko wydarzy się zupełnie zwyczajnie.” Dmitry Gluhkovsky- autor takich hitów jak Metro 2033 czy jego kontynuacja Metro 2034, w naszym kraju dopiero zaczyna być rozpoznawalny i mam nadzieję, że niedługo zos... Recenzja książki Czas zmierzchu
CH
@chudini0505
Moja opinia o książce
Opinie i dyskusje
Przeczytane
E-book
Fantastyka
L. rosyjska
Nuda i dno
Książka napisana w 2011 roku, jakby pod wpływem mody na teorie o końcu świata według Kalendarza Majów. Według mnie historia trochę naciągana, aby sprostać modzie i oczekiwaniom czytelników. Książka składa się z dwóch opowieści. Jedna z nich jest relacja XVI wiecznego Konfistadora, który na polecenie franciszkanina Diego de Landy wyrusza wraz z towarzyszami w głąb krainy Majów, aby odnaleźć zaginioną świątynie Majów, a w niej stare zwoje z przepowiedniami Majów. Opowieść jest sucha, przedstawia drogę najeżoną niebezpieczeństwami i niewytłumaczalnymi zjawiskami. Drugiej narratorem jest tłumacz, egocentryk, samotnik, stroniący od ludzi. W dziwnych okolicznościach dostaje po parę kartek pamiętnika Konfidtadora, który tłumaczy z hiszpańskiego na rosyjski. I z każdym przetłumaczonym fragmentem wzrasta zamęt w jego życiu i w świecie wokół niego. Autor buduje atmosferę grozy, niedomówień, mieszankę snu i jawy, mieszankę rzeczy istotnych i nieistotnych, Niestety te nieistotne przeważają, powodując dziwny zamęt i opowieść staje się nudna i mało wciągająca. Narrator, który przez większość powieści podkreśla, że jest ateistą i nie wierzy w żadnego Boga nagle zaczyna wierzyć w bóstwa Majów. Kończy prawie jak Nietzsche . Niestety nie ten poziom. Co ja zapamiętałam, że KGB nie należy źle oceniać i jeszcze trochę propagandowych haseł przemycanych w opowieści . Dla mnie jest to powieść słaba, i nudna.
× 4
|
link
|
Przeczytane
Współpraca
Posiadam
Dmitry Glukhowsky to autor osławionej już książki, jaką jest "Metro 3033" i innych takich jak "FUTU.RE", czy zbioru ciekawych opowiadań"Witajcie w Rosji".
Jego kolejna publikacja nie jest dla mnie nowością, jednak postanowiłem ją sobie przypomnieć.
Akcja powieści "Czas zmierzchu", skupia się na pewnym tłumaczu, który otrzymuje zlecenie na przetłumaczenie pewnego starego tekstu, a dokładnie dziennika wyprawy po święte teksty Majów w XVI wieku. Im więcej tłumaczenia jest na ukończeniu, tym bardziej zdaje się, że rzeczywistość z dziennika przenika do stolicy Rosji.
Jednocześnie nasilają się pełne niepokoju wiadomości o niewyobrażalnych w skutkach katastrofach, w których giną tysiące ludzi. Czy nasza rzeczywistość zaczęła łączyć się z tą opisaną w dzienniku? I co to ma wspólnego z nadchodzącymi katastrofami? Przekonajcie się sami.
Pisarz stworzył popularną ostatnią kompozycję, czyli książkę w książce. Poznajemy nie tylko zmagania tłumacza z ciekawym dziennikiem, ale i możemy kibicować wyprawie po księgi Majów. Przenikanie się tych światów wyszło bardzo ciekawie, dodatkowo autor ukazał nam całkiem interesująco narastające zagrożenie związane z kataklizmami. Twórca stanął na wysokości zadania, dlatego polecam do przeczytania.
Jego kolejna publikacja nie jest dla mnie nowością, jednak postanowiłem ją sobie przypomnieć.
Akcja powieści "Czas zmierzchu", skupia się na pewnym tłumaczu, który otrzymuje zlecenie na przetłumaczenie pewnego starego tekstu, a dokładnie dziennika wyprawy po święte teksty Majów w XVI wieku. Im więcej tłumaczenia jest na ukończeniu, tym bardziej zdaje się, że rzeczywistość z dziennika przenika do stolicy Rosji.
Jednocześnie nasilają się pełne niepokoju wiadomości o niewyobrażalnych w skutkach katastrofach, w których giną tysiące ludzi. Czy nasza rzeczywistość zaczęła łączyć się z tą opisaną w dzienniku? I co to ma wspólnego z nadchodzącymi katastrofami? Przekonajcie się sami.
Pisarz stworzył popularną ostatnią kompozycję, czyli książkę w książce. Poznajemy nie tylko zmagania tłumacza z ciekawym dziennikiem, ale i możemy kibicować wyprawie po księgi Majów. Przenikanie się tych światów wyszło bardzo ciekawie, dodatkowo autor ukazał nam całkiem interesująco narastające zagrożenie związane z kataklizmami. Twórca stanął na wysokości zadania, dlatego polecam do przeczytania.
× 2
|
link
|
Przeczytane
Posiadam
2019
Kombinował, kombinował, aż przekombinował - tak kreowały się moje pierwsze myśli zaraz po przeczytaniu tej książki. I pewnie by tak brzmiały, gdybym potrafił wyrazić je wówczas słowami. Niestety, w tamtej chwili po prostu zabrakło mi słów, bo początek był jak najbardziej obiecujący. Czytałem już kilka książek Dmitrija Glukhovsky'ego, które faktycznie, różniły się między sobą klimatem, ale ta odsłona położyła mnie na łopatki. Nie byłem na to przygotowany.
Czas zmierzchu to historia opowiedziana z perspektywy zawodowego tłumacza mieszkającego w Rosji, który chwytając się każdego zlecenia, próbuje przetrwać do kolejnego pierwszego dnia miesiąca. Opowieść rozpoczyna się w momencie jego poszukiwań tajemniczego adresu wśród ulic Moskwy ale zanim się to dopełni, czytelnik ma szansę poznać historię, która doprowadziła go do tego miejsca. Tajemniczy i hojny zleceniodawca oraz dziennik z wyprawy z okresu szesnastego wieku, który ocieka tajemnicami indiańskiego plemienia Majów. I wszystko byłoby poukładane, ale cóż... musiało łupnąć.
Teraz, gdy znowu czytam opis na odwrocie książki, wydaję mi się wszystko jasne, ale w momencie kiedy śledziłem tę historię krocząc krok w krok za kolejnymi tłumaczeniami bohatera grzązłem w tej historii strona za stroną. Czym dalej, tym ciężej, aż do samego jej końca. Umęczyłem się ciągle zerkając ile do końca. A to łupnięcie, aaaałć. Zabolało.
Czas zmierzchu to historia opowiedziana z perspektywy zawodowego tłumacza mieszkającego w Rosji, który chwytając się każdego zlecenia, próbuje przetrwać do kolejnego pierwszego dnia miesiąca. Opowieść rozpoczyna się w momencie jego poszukiwań tajemniczego adresu wśród ulic Moskwy ale zanim się to dopełni, czytelnik ma szansę poznać historię, która doprowadziła go do tego miejsca. Tajemniczy i hojny zleceniodawca oraz dziennik z wyprawy z okresu szesnastego wieku, który ocieka tajemnicami indiańskiego plemienia Majów. I wszystko byłoby poukładane, ale cóż... musiało łupnąć.
Teraz, gdy znowu czytam opis na odwrocie książki, wydaję mi się wszystko jasne, ale w momencie kiedy śledziłem tę historię krocząc krok w krok za kolejnymi tłumaczeniami bohatera grzązłem w tej historii strona za stroną. Czym dalej, tym ciężej, aż do samego jej końca. Umęczyłem się ciągle zerkając ile do końca. A to łupnięcie, aaaałć. Zabolało.
× 1
|
link
|
Przeczytane
Fantastyka
Rozrywka
Literatura rosyjska
Przeczytane
@wiedzma0902
2023-01-10
5
/10
Przeczytane
Dmitry Glukhovsky
@uczyrwik
2021-08-30
4
/10
Przeczytane
Przeczytane
@ginger0
2020-08-08
5
/10
Przeczytane
CE
@Celeritaas
2020-07-16
6
/10
Przeczytane
Przeczytane
Przeczytane, Posiadam
@VivienneD
2012-02-26
5
/10
@wierkiewicza
2019-11-23
6
/10
Przeczytane
Przeczytane
2018
ZZZ....oddane
@Jeanot1
2014-06-01
8
/10
Przeczytane
Zaloguj się aby zobaczyć więcej
Cytaty z książki
“Prosta figurka Chrystusa, już trzecie tysiąclecie umierającego w mękach na dwóch drewnianych deskach, przemienia się w magiczny artefakt tylko wtedy,kiedy wchłonie emanującą ludzką radość, nadzieję, cierpienie i rozpacz, nasłucha się błagań i podziękowań.”
/43380b82f741cacfbe179dc3b8370d13/n/dmitry-glukhovsky "Dmitry Glukhovsky")
“Oby te złośliwości były mi wybaczone podczas rozpatrywania moje sprawy na Sądzie Ostatecznym. Bóg przecież widzi: formalnie należę do nowego pokolenia, lecz wciąż widocznie pozostaje homo sovieticus z niewydolnością gruczołu odpowiedzialnego za emisję wiary, nie mniej z szacunkiem odnoszę się do prawosławia i chrześcijaństwa w ogóle, tak samo jak do innych religii. Nie wiem co obraża tego i innych bogów bardziej - mój otwarty ateizm i etnograficzna wyniosłość, a może cały ten pompatyczny teatr, w którym miliony ludzi kiepsko odgrywa wiarę - czy to oglądając się na niebiosa, czy to na siebie nawzajem.”
