Czas rumianku

„Porządek musiał przecież być, życie należało ustawiać jak snopy na polu, zgrabiać jak siano w kopy na łące. Wszystko miało swoje miejsce i czas, należało tego pilnować.”

„Saga o ludziach ziemi. Czas rumianku” to kolejny tom sagi która przenosi nas do roku 1852. W Europie trwa epidemia cholery, a zaraza jest coraz bliżej. Na Kujawach czas płynie swoim rytmem, który wyznaczają pory roku. W rodzinie Józwiaków dorasta kolejne pokolenie Janek i Michał. Niespodziewanie to oni będą musieli zarządzać gospodarką. Nie będzie to łatwe zadanie zwłaszcza, że współpraca jest wyjątkowo trudna, szczególnie, iż różnią się jak ogień i woda. Czy bracia będą w stanie razem godnie zastąpić ojca?
Autorka niezwykle obrazowo przedstawia życie w XIX-wiecznej Polsce. Nie brakuje tu emocji, nowych wątków, staropolskiego klimatu ale i dawnych zwyczajów czy zabobonów. Wraz z bohaterami poznajemy ciemniejszą stronę życia w której nie brakuje codziennych problemów czy straty. Jednak jak to bywa w życiu są też i chwile pełne radości, szczęścia, szacunku, wsparcia i rodzinnej atmosfery. To cudowna opowieść o zwyczajnych ludziach którzy zakochiwali się, pragnęli akceptacji i zrozumienia. Ta książka traktuje także o odpowiedzialności i jej braku oraz konsekwencji jakie niosą. To urzekająca historia gdzie nie zabraknie plastycznych opisów przyrody. Choć pozornie można odnieść wrażenie, iż to lekka i prosta opowieść to nie brakuje tu trudnych wyborów, klęsk i żałoby. Całość zyskuje na autentyc...

Jest rok pański 1852. Szczepan i Zosia Jóźwiakowie mają dwóch prawie dorosłych synów, różnych niczym dzień i noc. Janek to osiemnastoletni niezmiernie kochliwy kawaler. Piętnastoletni Michał to niezwykle pracowity, cichy i zamknięty w sobie chłopak. Rodzice zapatrzeni w starszego syna nie potrafią należycie docenić młodszego. Wiadomo, że słońce swym blaskiem przyćmi wszystko, ale największe wytchnienie daje przecież noc...

Drugi tom "Sagi o ludziach ziemi", czyli "Czas rumianku" to jedna z piękniejszych historii, jakie w życiu czytałam. Odnajdziemy tu pełen nostalgii i wzruszeń obraz dziewiętnastowiecznej Polski, gdzie okoliczne wsie pustoszy epidemia cholery, a na szczytach władzy ważą się losy chłopów pańszczyźnianych. Obraz zwyczajnego życia wypełnionego codzienną pracą, marzeniami o miłości, poszanowaniem obrzędów i tradycji, gdzie słowiańszczyzna wciąż ściera się z chrześcijaństwem. Obraz, który wywoła w nas tęsknotę za tym, co było i już nie wróci, a losy rodziny Jóźwiaków i ich sąsiadów, staną się nam niezwykle bliskie, wywołując radość, rozrzewnienie, śmiech i łzy.

Czas płynie nieubłaganie. Synowie Szczepana i Zośki są już niemal dorośli. Choć Józwiakowie jeszcze tak niedawno sami byli młodzi i pełni szalonej wiary, że zmienią świat na lepsze ich czas dobiega końca, ich miejsca wkrótce zajmą ich dzieci i wnuki a życie zatoczy koło.

Janek i Michał choć są braćmi nie mogliby się bardziej różnić, uważne oko czytelnika bez trudu wypatrzy, że młodszy z braci: cichy, wycofany i nieśmiały w swoim dumaniu i flegmatyczności niezwykle przypomina dziadka, starszy zaś tak pełen werwy, zawsze niespokojny, gadatliwy i ciekawy nie znajdzie nawet chwili, by szukać w sobie podobieństw do kogokolwiek. Piękne dziewczęta, tańce i opowieści o dalekich krainach – to go pochłania. Już jako młodzik z ciekawością przysłuchiwał się historiom opowiadanym przez kupców i podróżników: o niezwykłych krainach, maszynach i cudach jakich w Sokołowie nie znają i nawet czas nie zdołał tego zmienić.

Powroty do chaty rodziny Józwiaków chyba nigdy mi się nie znudzą. Po tym jak porwał mnie tom pierwszy bez zastanowienia rzuciłam się na Czas rumianku i absolutnie się nie zawiodłam. Tym razem autorka skupia się na kolejnym pokoleniu swoich przodków a dwaj bracia Janek i Michał stają się osią opowieści - opowieści bardzo przejmującej i dotykającej wielu trudnych tematów.

Czytelnik patrząc oczami bohaterów powieści będzie musiał zmierzyć się z „rodzicielską miłością”, która nie zawsze rozkłada się r...

Dziś na blogerskim warsztacie pojawia się najnowsza powieść autorstwa Anny Fryczkowskiej pt. „Saga o ludziach ziemi. Czas rumianku”. Jest to drugi tom tejże sagi.

Autorka ukazała w nim dalsze perypetie rodziny Józwiaków tym razem osadzone na przestrzeni następujących lat: 1852 – 1854, rok 1857, 1859 – 1861 oraz rok 1865. W takim przedziale czasowym zamkniętych zostało 9 części tej opowieści.

W dalszym ciągu śledzimy niełatwe, lecz niezmiernie ciekawe życie chłopów, ale tym razem już nie pańszczyźnianych, a czynszowych żyjących w Sokołowie. Morowe powietrze znów dociera do okolicy, a mieszkańcy próbują uniknąć zarazy stawiając na początku i końcu wsi tzw. krzyże morowe – czy uchroni ich to przed zarazą i śmiercią?

W tej części opowieści do głosu dochodzi kolejne dorastające pokolenia – dwaj bracia Janek i Michał skrajnie się od siebie różnią. Starszy wygadany lekkoduch i bawidamek, hołubiony przez rodziców potrafi odnaleźć się właściwie w każdej sytuacji. Młodszy zaś cichy, wycofany, skupiony na pracy, zapatrzony w ojca, złakniony jego aprobaty, wyśmiewany przez otoczenie. Czy tak będzie już zawsze? A może upływ czasu i różnorakie koleje losu coś jednak zmienią?

Autorka na przykładzie bardzo plastycznie wykreowanych bohaterów pokazuje trudne relacje między braćmi, ale rzecz jasna nie tylko oni są tutaj opisani. Losy wielu różnorodnych postaci pokazują, jak ważne w tamtych czasach było umiłowanie pracy, która, choć bardzo ciężka i znojna...

Zakochałam się. Zakochałam się w twórczości Anny Fryczkowskiej i świecie, jaki wykreowała w książkach z serii “Saga o ludziach ziemi”. Mam nadzieję, że tą recenzją zachęcę Was do bliższego poznania losów rodziny Józwiaków.

Mamy rok 1852. Wraz z kolejnym pokoleniem bohaterów przenosimy się z Naczachowa do Sokołowa. Pańszczyzna odchodzi do lamusa, a na topie jest posiadanie czynszowej ziemi i praca na własne konto. Janek i Michał dorastają. Pierwszy jest przystojny, zabawny, odważny, niemal wszystkie dziewczyny ciągną za nim, jak muchy do lepu, a ten drugi skryty, małomówny, dziwny i wstydliwy, żyje w cieniu brata i jego miłosnych podbojów. Życie jednak bywa przewrotne. Przyjdzie czas, kiedy Michał będzie mógł się wykazać… Może wtedy role się odwrócą?

Po okolicznych wsiach zaczyna panoszyć się epidemia cholery, miłosne zawody niosą za sobą poważne konsekwencje, zachodnie metody prowadzenia gospodarki rozgaszczają się w polskich gospodarstwach na dobre, a wiara w Boga miesza się z wiarą w klątwę umarłych.

Pierwszą część tej sagi pokochałam od pierwszego wejrzenia. Jak tylko zobaczyłam okładkę, wiedziałam, że to będzie niezwykła książka. Druga część jest równie wspaniała. Tytułowy czas rumianku przynosi całe spektrum niespodziewanych wydarzeń.

Pochłonęłam tę książkę w dwa wieczory. Nie mogłam się od niej oderwać. Autorka bazując na historii własnej rodziny, stworzyła świat niezwykle kolorowy, pełen emocji, zwrotów akcji. Przez te dwa wiecz...

„Czas rumianku” to druga część sagi o ludziach ziemi. Pierwszy tom wciągnął mnie bez reszty i nie mogłam doczekać się kontynuacji, która okazała się równie dobrą lekturą.

Akcja książki toczy się na Kujawach w XIX wieku. Świat powoli zmienia się, ale w tutaj płynie swoim rytmem. Chłopi codziennie szukają sposobów na lepsze jutro.

Autorka ponownie zabiera nas do domu rodziny Józwiaków. Tym razem bliżej poznamy dwóch braci. Urokliwego Janka i Michała, którego nawet ojciec nie zauważa. Są braćmi, ale różnią się od siebie pod każdym względem. Janek lubi uwodzić, Michał wręcz przeciwnie. I to właśnie tego drugiego bardziej polubiłam. W tej części rodzina Józwiaków nie będzie miała łatwo. Wydaje się, że ciąży nad nimi fatum. Na dodatek w Europie wybucha epidemia cholery, a car ogłasza zniesienie pańszczyzny. Jaki to będzie miało wpływ na bohaterów?

Książka całkowicie pochłonęła mój czas. A wszystko to za sprawą opisów pięknych, wiejskich krajobrazów, zwyczajów i mentalności ludzi żyjących w połowie XIX wieku. Zazwyczaj nie lubię takich opisów, ale tutaj autka robi to tak wspaniale, że przez książkę wręcz płynie się. Jak każda saga i jej bohaterowie, książka dostarcza wielu emocji. Od bohaterów udziela się uczucie osamotnienia, straty i rozczarowań jakie zdarzają się każdemu w życiu. Ale są również momenty wywołujące uśmiech na twarzy. Występują tutaj zarówno kłótnie, jak i wzajemne wsparcie rodzinne.

Dziękuję wydawnictwu za egzemplarz książki do recenzji 🤗.

W tej książce zostały opisane dalsze losy bohaterów, których poznajemy w pierwszej części. Książki należy czytać po kolei. Bez znajomości pierwszego tomu, nie wszystko może wydawać się jasne.
Zostały tutaj opisane prawdziwe losy, to co naprawdę się wydarzyło, przynajmniej tak opowiadał Autorce jej dziadek.
Poznajemy dalsze losy rodziny Józwiaków. Dobrze czytacie, Józwiaków, nie Jóźwiaków. W tej części głównie poznajemy życie dorosłych już dzieci Zośki Józwiakowej, Michała i Janka. Dowiadujemy się, że jeden był typowym lowelasem, który bajerował każdą dziewczynę we wsi, natomiast drugi z synów był pracowity, zawsze chodził w pole razem z ojcem i mu pomagał.
I właśnie w najgorszej, i jednocześnie najważniejszej chwili to młodszy okazał się być rozsądniejszy i myślał trzeźwo.
Jednocześnie nad rodziną wisi jakaś dziwna klątwa. Dlaczego nad nimi wisi? Dowiedzie się jak sięgniecie po książkę.
Bardzo mi się podobała ta Saga o ludziach ziemi. Były przedstawione też smutne momenty, które poruszały, ale i takie przy których można się było uśmiechnąć. Zdecydowanie polecam i zachęcam do sięgnięcia po te książki 😊.

W drugim tomie Anna Fryczkowska nie zawodzi swych czytelników, barwi świat przedstawiony złocistością kłosów życia, nadaje mu zapachu rumianku, polnych ziół, krzepi pierwszymi głosami buntu. Obserwujemy powolną wymianę pokoleń oraz zmiany jakie dokonują się w mieszkańcach wsi. Całe szczęście, że jest jeszcze trzecia część, bo tak trudno rozstać się z bohaterami.