Cyberpsychologia. Media – użytkownicy – zastosowania

Zagadnienia związane z cyberpsychologią są przedmiotem zainteresowań naukowych Autorki od ponad 10 lat. Teksty zgromadzone w tym tomie to rezultat tych badań, konferencji naukowych i szkoleniowych oraz spotkań z praktykami, głównie nauczycielami, psychologami, pedagogami i terapeutami, którzy zajmują się użytkową stroną cyberkultury, czyli wykorzystaniem jej zasobów i narzędzi w projektowaniu konkretnych metod edukacyjnych, profilaktycznych i terapeutycznych i posługiwaniu się nimi.

Celem tej książki jest m.in. ukazanie potencjału nowej transdyscypliny – cyberpsychologii, która wykracza poza tradycyjne dyscypliny naukowe (głównie psychologię i media studies) oraz rozwija się równolegle do cyberkultury.

We współczesnej cywilizacji medialnej (trzecia dekada XXI wieku) obserwujemy coraz silniejsze związki człowieka i technologii, także na poziomie systemowym czy organicznym. Technologie cyfrowe stają się częścią podstawowych systemów społecznych i instytucji: edukacji, zdrowia, kontaktów społecznych, wymiany handlowej, rodziny, grupy rówieśniczej etc. Powstają również hybrydy technologiczne, których „organicznym” komponentem jest ludzkie ciało lub umysł. Człowiek ulega usieciowieniu zarówno jako uczestnik procesów komunikacji społecznej zapośredniczonej przez sieć i cyfrowe interfejsy, jak i jako biologiczny element większych struktur biotechnologicznych obdarzony samoświadomością i intencjonalnością. Jako mieszkaniec tzw. inteligentnych domów, użytkownik inteligentnych urządzeń oraz samochodów, których deski rozdzielcze przypominają kokpity samolotów, w coraz większym stopniu oswaja się z technologiami, których obsługa bazuje na przyjaznych, intuicyjnych interfejsach. Technologiczny design imituje nierzadko atrybuty człowieka – boty uczestniczą w konwersacji, roboty humanoidalne zaś są zaprogramowane nawet do ekspresji quasi-emocjonalnej. Problematyka ta stała się przedmiotem zainteresowań cyberpsychologii.