Opinia na temat książki Cud, miód, Malina

Od czasu do czasu lubię sięgać po lekką i relaksującą lekturę. Książki pani Anety Jadowskiej należą do tej kategorii. Kiedyś przeczytałam „Cuda i wianki”, ale nie zawsze odpowiadało mi poczucie humoru autorki. Tym razem świetnie się bawiłam. W Zielonym Jarze mieszka 4 pokolenia Koźlaczek i każda z nich dysponuje inną magią. Każde z 8 opowiadań przedstawia przygody jednej z Koźlaczek, ale zawsze w tle jest cała rodzina. Narratorem opowiadań jest najmłodsza z sabatu Koźlaczek i według niej najmniej obdarzoną magią, Malinę. Opowiadania zaczynają się z przytupem, kiedy Malina niechcący zamienia swojego przyjaciela Klona w kozę i nie potrafi odwrócić czaru. Wtedy też odkrywa swój rodzaj magii. Klonowi, zielonemu magowi, jako jedynemu męskiemu bohaterowie autorka poświęca opowiadanie. Reszta opowiadań poświęcona jest kobietom rodu Koźlaczek. Na szczęście każda z nich ma swój unikalny charakter, a więc łatwo je rozpoznać i autorka za każdym razem opisuje koligacje rodzinne bohaterki. Gdybyśmy jednak pogubili się w koligacjach rodzinnych, na początku książki jest drzewo genealogiczne rodu. Moją ulubioną bohaterką jest, jak w poprzedniej książce Narcyza – prababcia Malina.

Autorka pod koniec wstępu pisze, że ma nadzieję dostarczyć nam wiele radości, śmiechu i rozrywki. Słowa dotrzymała, ja bawiłam się znakomicie.