Cud

Po Balu szalonych kobiet Victoria Mas oddaje w ręce czytelnika kolejną nietuzinkową opowieść, która zasieje w każdym z nas ziarno niepokoju.

Bretania, miasteczko Roscoff z latarnią morską przecinającą ciemności nocy, a za dnia wyłaniającą się z mgły, nad którą majaczyła nieskończenie gruba warstwa szarości. Sceneria nieco oniryczna, senna, na jej tle na skraju urwiska chłopiec klęczący i zapatrzony w dal. Ten zamknięty w sobie i milczący nastolatek pozbawiony matki odnalazł w objawieniach to, czego nie dostał od rodziców, a mianowicie obecności.

Powieść skupią się w głównej mierze na kwestiach wiary dogłębnie analizując psychikę bohaterów w obliczu tytułowego cudu. Mnogość reakcji od pobożności, pokory, po strach, gniew i wściekłość. Znakomicie nakreślona psychologia tłumu obrazującą społeczne niepokoje i przekrój różnych reakcji. Ta niewielka objętościowo książka pretenduje do roli powieści rzucającej czytelnika w wie niewygodnych zagadnień, pozostawiając mu jednocześnie szerokie pole manewru w kwestii własnych interpretacji i tego, po której stronie się opowie. Czy uklęknie nad przepaścią tuż obok Izzaka, czy w ciszy stanie dalej, a może dołączy do rozwścieczonego tłumu?

Cud urzekł mnie swą prostotą, bogactwem spojrzeń, sennymi obrazami. Niezwykle klarowna w swej postaci, przepełniona nieprzewidywalnością historia pozbawiona została zbędnego moralizatorstwa. Mądra i wartościowa to książka, obnażającą przed czytelnikiem ludzkie słabości, cała ...

Mam wrażenie, że książki pisane przez francuskich pisarzy mają swój niepowtarzalny klimat. Czuć w nich pewnego rodzaju duchowość, delikatność i spokój. To właśnie przez te elementy lgnę do takich pozycji. Gdzieś tam w środku mnie ewidentnie rozbrzmiewa francuska dusza. Uwielbiam tę kulturę i język.

Objawienia Najświętszej Panienki zawsze budziły wielkie poruszenie…Budziły skrajne emocje, wierzący pogrążali się w modlitwie, ci którzy nie wierzyli doszukiwali się jednego wielkiego oszustwa.

W małej miejscowości Roscoff, w południowo - zachodniej Francji, w Bretanii Isaak spotkał właśnie Ją. To ten milczący, samotny, zamknięty w sobie chłopiec dostrzegł niezwykłą Kobietę na skraju urwiska, a inni wierzyli w to, że wizje nie były jemu przeznaczone, bo przecież czy nie bardziej oczywiste jest to, że Boska postać ukarze się zakonnicy?

Widzenia zmieniły go, sprawiły, że w końcu się uśmiechnął, że w końcu poczuł lekkość ducha i doznał ukojenia. Ale tak jak w innych przypadkach, tak tutaj stanął pośrodku dwóch światów. Świata rzeczywistego, który w oczach innych stawał się tym nierzeczywistem, stającym niemalże na skraju obłędu i w świecie ludzi podzielonych.

To niezwykle poruszająca, w pewnym sensie cicha, nostalgiczna opowieść o ludziach, głównie o nich. O ich myślach, o kwestionowaniu świata, o nieradzeniu sobie z problemami, o pewnego rodzaju bierności, frustracjach, ale też dotykająca piękno.

Nie ważne czy wierzysz, czy masz inne ...