Opinia na temat książki CripSex

CripSex

Książka jest bardzo mocna w swoim przekazie, wstrząsa czytelnikiem. Autor ukazuje świat seksualny rozmówców takim, jakim jest – raz piękny, raz wulgarny, a czasami tajemniczy. Wielką zasługą Badacza jest otwartość, tym zaskarbia sobie zaufanie interlokutorów, nie ocenia, tylko słucha, rozmawia. Z pewnością niektóre z tych spotkań i rozmów można określić zwrotem performatywnym.

Z recenzji dr hab. Beaty Cytowskiej, prof. UWr

Najnowsza książka profesora Remigiusza Kijaka jest pozycją unikatową na polskim rynku wydawniczym. […] Publikacja otwiera zupełnie nowe pole badawcze – ma przybliżyć czytelnikowi nową, do tej pory nieporuszaną perspektywę, łączącą crip i queer: krytyczną teorię studiów nad niepełnosprawnością w ujęciu badań nad nienormatywnością. […]

Publikacja przez swój pionierski charakter sama stanowi narzędzie emancypacji. To ważne w przypadku książek i tekstów poruszających kluczowe społecznie kwestie. CripSex… to także świadectwo prawdziwego i głębokiego zaangażowania badacza. Zaangażowanie to przyniosło fascynujący materiał w postaci dwunastu przytoczonych historii/biografii osobistych. […] Publikacja ta ujawnia rewolucyjny potencjał ukryty w różnorodnej wspólnocie queerowych osób z niepełnosprawnościami, które zyskały pierwsze takie opracowanie dotyczące w całości ich seksualnych i tożsamościowych ekspresji. […]

Książka Remigiusza Kijaka jest pod każdym względem wyjątkowa. Buduje narracje wciągające i edukacyjne, rozszerza pole interpretacji dotychczas znanych dyskursów akademickich, traktuje człowieka – w jego złożoności, różnorodności i niepodważalnej ważności – w sposób mu należny, z szacunkiem i z zainteresowaniem. Nie ma wątpliwości, że jest to pozycja nie tylko ważna i szczególna, ale także konieczna.

Z recenzji dra hab. Remigiusza Ryzińskiego

Książka Remigiusza Kijaka jest swoistym kolażem naukowo-literackim. Autor słusznie założył, że tekstowe ujęcie „ekspresji seksualnych” najlepiej powiązać z performansem traktowanym zarówno jako projekt artystyczny, jak i podejście metodologiczne odpowiednie w przypadku subiektywnego zaangażowania obu stron naukowej relacji – osób badanych i badających. […]

Wciąż brakuje prac, które w ujęciu badawczym prezentują i wyjaśniają tak ważne dla współczesnych studiów o niepełnosprawności tematy i kategorie, jak: sprawiedliwość dla osób z niepełnosprawnością, problematyczne, nienormatywne ciała, gapienie się, inkluzjonizm i ablenacjonalizm wobec narzuconej równości i uniwersalizacji cielesności. Osoby, których ekspresje seksualne zebrał i przedstawił Remigiusz Kijak, skupiają w sobie całość intersekcjonalnej i krytycznej mocy płynącej ze społecznego i naukowego ulokowania niepełnosprawności intelektualnej. […]

Autor CripSex… sprostał niełatwemu wyzwaniu włączenia osób z niepełnosprawnością intelektualną w dyskurs, który ich dotyczy, bez paternalizmu, protekcjonalności czy pseudowsparcia. W tym aspekcie jest to publikacja kontestująca zarówno tradycyjną (naprawczą, utylitarną, neoliberalno-ableistyczną) pedagogikę (specjalną), jak i tradycyjne studia o niepełnosprawności, którym zarzuca się brak lub pozorowanie intersekcjonalno-krytycznego zaangażowania.

Z recenzji dra hab. Marcina Wlazło, prof. US


CripSex. Ekspresje seksualne osób z niepełnosprawnością intelektualną to książka fundamentalna, ponieważ przewartościowuje całkowicie kwestię badań osób z niepełnosprawnością intelektualną, to książka kładąca podwaliny pod nowy sposób myślenia, przede wszystkim przywracająca w pełnym wymiarze godność i podmiotowość stygmatyzowanych ludzi. Jest to też tekst odważny, który demaskuje naszą obłudę i niszczy stygmatyzującą sferę tabu. […]

Publikacja jest uniwersalna, a jej przesłanie wykracza daleko poza kwestię seksualności i podejścia do niej. To książka o zrozumieniu człowieka, jego wartościach, życiu, codzienności, poszukiwaniu siebie, budowaniu własnej egzystencji. To książka o przełamywaniu norm, ograniczeń, barier. […] Autor pokazuje w literacki sposób nowe ujęcie i podejście do analizowanego tematu. Seks nie jest tabu, ciało jest tym, co jest nasze, ludzkie, godne poznania, rozpoznania, doświadczenia, niepełnosprawność intelektualna jest normą, nie aberracją, sposobem widzenia świata, wrażliwością, nie dysfunkcją czy brakiem. […]

To lektura obowiązkowa, ucząca szacunku, dekonstruująca normy i tabu, uświadamiająca nam, jak dużo jeszcze przed naszym społeczeństwem do przepracowania i zrozumienia. To tekst rozwijający naukę polską, ale równocześnie możliwość przesunięcia granic naszej wrażliwości i moralności. Dlatego uważam, że jest to książka ważna, zwłaszcza we współczesnym świecie pełnym napięć, narracji wykluczających.

Z recenzji dr hab. Joanny Hańderek, prof. UJ