Opinia na temat książki Córka ziemi

Niezwykła, magiczna opowieść dziejąca się w dwóch czasach. Współcześnie bohaterką jest Weronika, niezwykle utalentowana rzeźbiarka, która czuje kamień i odkrywa w nim to, co chce on pokazać i opowiedzieć, potrafi z całkiem zwykłych, polnych kamieni tworzyć wizerunki bogiń, mających w sobie magię. Weronika dostaje zlecenie (które przyjmuje, czym sama jest zdziwiona, bo już dawno nie pracuje na zlecenie), by odtworzyć istniejący niegdyś w pałacowym ogrodzie posąg bogini Frei. Równolegle z losami Weroniki i historią powstawania rzeźby poznajemy losy dziewczyny sprzed ponad stu lat, początkowo dziewczynki, jedenastoletniej Frei, która mówi o sobie, że jest córką Ziemi i która słyszy opowieści kamieni. Przenosimy się naprzemiennie, pomiędzy jednym, a drugim czasem, zanurzamy się w magiczną przeszłość, która chwilami splata się z teraźniejszością, muszę powiedzieć, że przeszłość podoba mi się bardziej. Stosunki międzyludzkie współcześnie wydają mi się nieco sztywne, natomiast te, które panowały w pałacu, między jego mieszkańcami, wciągające i fascynujące. Ta książka to pierwszy tom serii, z pewnością sięgnę po kolejne.