Opinia na temat książki Córka ziemi

Weronika jest rzeźbiarką i to światowej klasy. Potrafi zobaczyć gotową rzeźbę w nieoszlifowanym kamieniu. Nie przyjmuje zleceń na swoje prace, rzeźbi to co czuje. Jednak robi wyjątek dla właściciela pałacu i ma odtworzyć rzeźbę Frei, nordyckiej bogini miłości i magii. Zlecenie ma być gotowe na otwarcie hotelu, jednak pojawiają się komplikacje, w studni, znajdującej się na posiadłości pałcu, zostają odnalezione ludzkie szczątki. Czy Weronice uda się odkryć co wydarzyło się przed laty?

Zanim zaczęłam czytać „Córkę ziemi” miałam do niej duże oczekiwania. Gdy zaczęłam czytać, w ogóle nie mogłam się wciągnąć w historię Weroniki oraz Freyi. Myślałam sobie „Boże przecież ja to będę czytała rok”. Ale z czasem gdy pojawiły się nowe zagadki, tajemnice, coraz bardziej zaczynałam się interesować tą historią. Ale to zaciekawienie zaczęło się pojawiać po dobrych stu stronach. Początek na prawdę męczyłam. Na szczęście zmieniło się to.

Historia Fryi zaciekawiła mnie, byłam ciekawa jak potoczyły się jej losy. A niestety nie miała takiego łatwego życia jakby mogło się na początku wydawać.

Razem z Weroniką odkrywałam nowe tajemnice i niespodzianki. Chociaż chyba bardziej polubiłam postać Freyi.

„Córka z ziemi” może nie wywołała u mnie dużego zachwytu, ale też nie okazała się taka straszna, jak myślałam na początku.

Pewnie, gdy pojawią się kolejne tomy z serii „Córki żywiołów” będę po nie sięgać z ciekawości.