Opinia na temat książki Confessio

CONFESSIO…. wyznanie…

Czy tkwiła w Tobie kiedyś prawda, o której nikomu nie chciałaś powiedzieć, a jednak przyszedł moment na wyznanie?

Tych ukrytych prawd w tej historii jest wiele, każda straszniejsza i bardziej przerażająca od poprzedniej… ale w końcu wszystko wyjdzie na jaw…

Bezbronne i niepełnosprawne dziecko zostaje zamordowane. Prokurator Paulina Wilczyńska usiłuje odkryć prawdę. Kto za tym stoi? Kto dopuścił się tak okrutnego czynu?
Problemy w pracy piętrzą się, a to nie wszystko. Jej codzienność i życie prywatne również nie należy do łatwych. Cały czas boryka się ze swoją przeszłością i opiekuje się synem w spektrum autyzmu. Każdy dzień przynosi wiele wyzwań, zarówno tych rodzinnych, jak i związanych z pracą.

Przyznam Ci się, że kiedyś ogromnie fascynowała mnie praca prokuratora, nawet myślałam o tym przez chwilę, żeby iść w tym kierunku, ale teraz jestem pewna, że emocjonalnie nie podołałabym. Kiedy tylko zaczynam myśleć o tym, jakie odczucia towarzyszyły pani prokurator mam ciarki. Może nie każda sprawa jest tak trudna, ale ta! …śmierć małego niewinnego dziecka… to nie do pomyślenia.

Próbowałam dodawać Paulinie otuchy, szeptach jej do ucha: uda Ci się! Mimo wszystko dasz radę! Odnajdziesz sprawcę! Drąż!

To historia przepełniona emocjami, głównie tymi trudnymi. Wpadłam do tego świata i nawet nie zauważyłam kiedy musiałam wrócić do swojej rzeczywistości. Mocno się zaangażowałam w całą sprawę, wertowałam akta, rozmawiałam z podejrzanymi, czułam jakbym sama musiała to wszystko rozwiązać.
To z pewnością jeden z lepszych debiutów, jaki miałam okazję ostatnio przeczytać. Pełen okrucieństwa, strachu, niepewności, bólu, zwątpienia, momentami rezygnacji.

“Mnogość i okrucieństwo aktów przemocy, do jakich dochodzi codziennie w Polsce, jest zatrważająca.”