Ciało nie kłamie

Przeglądając Legimi natknęłam się na "Ciało nie kłamie" dr. Melinek. Jako, że interesuję się tematem medycyny sądowej - nie mogło być inaczej! Musiałam sięgnąć po ten tytuł, w którym doktor Judy Melinek wspomina różnego rodzaju przypadki z jakimi spotkała się w pracy patologa.
Książka jest niesamowicie wciągająca, bardzo realistyczna (dzięki temu miałam wrażenie, że to ja stoję nad ciałem i wykonuję sekcję) i przede wszystkim niesamowicie pouczająca. Dowiedziałam się wielu ciekawych zagadnień na temat tego, co można wyczytać z ciała, jak i dlaczego wykonuje się dane kroki podczas sekcji. Bardzo przejmującym rozdziałem był ten poświęcony WTC. Do tej pory ten rozdział utkwił w mojej głowie i myślę, że na długo tam pozostanie.
Książka jest rewelacyjna, czyta się ją dość szybko ze względu na bardzo ciekawą tematykę i przystępny język. Mnogość różnego rodzaju przypadków wciągała mnie ze strony na stronę. Myślę, że ta pozycja będzie idealna dla każdego, kto interesuje się taką tematyką.

Zapiski z pracy patologa z nowojorskiego biura naczelnego lekarza sądowego. Opisy sekcji zwłok mogą spowodować lekki dyskomfort u wrażliwego czytelnika, zwłaszcza jeśli opis dotyczy zwłok w trakcie rozkładu. Jest tez wstrząsający rozdział o pracy patologów po tragedii World Trade Center 11września 2001 roku. Autorka jest wrażliwą kobietą, niektóre przypadki są dla niej bardzo trudne, czego nie ukrywa. Ciało nie ma tajemnic przed wnikliwym patologiem. Sporo się dowiedziałam. Pozycja oczywiście dla zainteresowanych tematyką medyczną. Polecam!

Z medycyną nie mam nic wspólnego, jednak książka bardzo mnie zaciekawiła. Zawiera wiele opisów sekcji zwłok, niektóre wręcz naturalistycznie obrzydliwe. Sposób podania informacji reporterski i bardzo przystępny dla laika. Jeden rozdział opisuje badanie ciał i szczątków po 11.09.2001, atak terrorystyczny widziany z innej strony.

"Ciało nie kłamie" to pozycja absolutnie genialna. Zawiera mnóstwo szczegółów dotyczących przeprowadzania sekcji i pracy patologa sądowego, co wprawiło mnie w nieopisany zachwyt. Jednak właśnie te detale mogą sprawić, że dla niektórych książka będzie nie do przejścia. Dużo tu różnych rodzajów śmierci- od samobójstw, przez wypadki, aż po morderstwa, jednak każdy przypadek jest ukazany w interesujący i przystępny sposób. Dr Melinek z racji swojego zawodu współpracowała także z policją, zeznawała w sądzie i fragmenty tych jej przeżyć także tu znajdziemy. Dodatkowo, Autorka ma tak świetny styl pisania, że wciąga w swoją narrację bez reszty oraz umiejętnie przekazuje ludzkie dramaty, to, z czym mierzy się na co dzień oraz emocje. I choć znalazłam tu mnóstwo zgonów osób w różnym wieku i w różnych okolicznościach, to najbardziej wstrząsnęła mną relacja z wydarzeń z 11 września oraz wszystkiego, co nadeszło później. Naprawdę to było okropne, smutne, a z drugiej strony szalenie uświadamiające z jaką skalą tragedii mieliśmy do czynienia oraz jaki ogrom pracy wykonała cała masa osób. Tę książkę po prostu warto przeczytać, jest taka, jakiej oczekiwałam, a nawet te oczekiwania przewyższyła. Odrobinę przypomniała mi serial "Kości", choć tu mamy do czynienia niestety z realnymi przypadkami. Świetnie napisana, z doskonale ukazaną pracą patologa sądowego- bez cenzury, polecam każdemu kto lubi takie pozycje.

Rzutem na taśmę wstawiam książkę, która pasuje do akcji organizowanej przez @bukiet.slow oraz @rownoleglobook #medycznymarzec. Nie mam na półce zbyt wielu książek zahaczających o medycynę, stąd niemożność nieco szerszego wzięcia udziału w akcji. Po Ciało nie kłamie sięgnęłam ze względu na to iż nie miałam jeszcze do czynienia z grupą zawodową patologów. Przyznaję, że ciekawi mnie ten świat od wewnątrz, zwłaszcza kiedy widzę namiastkę ich pracy choćby w serialach kryminalnych.
Nawet przez moment nie przyszło mi do głowy by negować wspomnienia pani doktor, jednakże to, z czym podzieliła się z czytelnikami i w jakiej formie to zrobiła nie przypadło mi do gustu. Mimo iż w książce znalazło się miejsce na rozdziały, brakowało mi konkretniejszego podziału na przypadki. Najbardziej w pamięci zapadł mi fragment o tragedii WTC. W sumie to by było na tyle. Doceniam szczerość Dr Judy, jej poświęcenie i odwagę. Dzielenie się wspomnieniami do których powrót jest z pewnością trudny, nie należy do łatwych i przyjemnych. Idę mnie 4/10.