Burza i zwierciadło

Rok 1611, angielski dwór królewski i Daniel Naborowski – wędrowny medyk, który składa piękne wiersze. Tylko on jeden może wypełnić misję, od której zależy przyszłość polskiej korony. Przeciwności, jakie napotyka na swojej drodze, zdają się mnożyć w nieskończoność.

Alchemia, przepowiednie, duchy, czary, różokrzyżowcy, demony, widma i piękne empuzy. Spisek, zdrada, miłość, seks i śmierć! Niezwykła historia układająca się w epistolarny romans, nieznany naszej kulturze.

Krzysztof Mrowcewicz, laureat Nagrody Literackiej Gdynia za Rękopis znaleziony na ścianie, wybitny znawca literatury baroku, wyrusza wraz Naborowskim w fascynującą podróż, podczas której nic nie jest takie, jakie się wydaje. Kim okaże się Szekspirowski Prospero, kiedy opadnie jego magiczny płaszcz? I jakie jest prawdziwe imię róży?

DO CZYTAJĄCYCH

Ta książka, którą trzymasz i wahasz się jeszcze,

zwabiony jej okładką i kartek szelestem,

to nie książka, lecz raczej zmętniałe zwierciadło,

w którym to się odbiło, co ze światłem wpadło;

nie zwierciadło, lecz cicha w srebrnej tafli burza,

w której ten, kto ją czyta, na śmierć się zanurza;

nie burza, ale ciemna życia tajemnica,

które strachem poraża i pięknem zachwyca;

nie tajemnica także, lecz scena w teatrze,

gdzie nie wejdziesz, lecz możesz z dala tylko patrzeć;

a na tej scenie pustej jedna leży róża –

tajemnica i scena, zwierciadło i burza.

Na okładce tej książki nie bez powodu widzimy obraz siedemnastowiecznego holenderskiego malarza Cornelisa Gijsbrechtsa, zwanego „wielkim mistrzem oszustwa”. Ale jest i drugi mistrz ułudy: autor, prześwietny znawca dawnych poetów. Na styku stworzonych przez Krzysztofa Mrowcewicza iluzji miejsc, postaci i czasów powstała urzekająca książka.