Baśnie Braci Grimm dla młodzieży i dla dorosłych. Bez cenzury

Znamy powiedzenia typu : masło maślane,więcej cukru w cukrze itp
Od dziś mogę dodać - baśń bez magii.
Czytałam i zastanawiałam się w jakim celu autor pokusił się ulepszać coś co było dobre. Rozłożenie bajek i baśni na czynniki pierwsze i szczegółowe analizowanie zabija całą przyjemność z czytania tego typu literatury.
Bajki,baśnie,mity,podania i legendy mają po prostu bawić,przerażać a nade wszystko pozwolić wyobraźni czytelnika sięgać gdzie wzrok nie sięga.
Nikt nie kieruje się przy czytaniu bajek "szkiełkiem i okiem" tylko sercem.
To magia,zaczarowane istoty,przedmioty i krainy pozwalają przeżywać niesamowite przygody. One bawią,uczą i sprawiają,że dzieciństwo to niezapomniane chwile,które przywołuje się w trudnych i smutnych momentach życia.
Wersje baśni dla dorosłych i wyjaśnienia ,pod każdą z nich,zabiły cały czar i niezwykłość.
Wolałabym aby autor zrobił,zwyczajne,nudne opracowanie naukowe niż powołał do życia twór,który jest tylko baśniopodobny.
Dorosłość sama w sobie jest już pozbawiony magii więc likwidowanie jej w bajkach to okrucieństwo i zabieg typowo marketingowy.

Przed lektura liczyłem na większe fajerwerki

Podstawową cechą baśni powinno być to, że powinny żyć. Powinny być opowiadane i przekazywane kolejnym pokoleniom, tak aby następne dzieci uczyły się poprzez nie rozróżniać dobro od zła, piękno od brzydoty, poznawały czym jest pracowitość, dzielność, sprawiedliwość czy mądrość. Zasadniczo baśnie może opowiadać każdy, lecz nie każdy potrafi robić to prawidłowo. Swoją wersję najpopularniejszych baśni, tych zebranych przez braci Grimm, zaprezentował Philip Pullmann. Wydanie dodatkowo zostało zaopatrzone o podtytuł ,,Bez cenzury". Przyznaję, że to on skłonił mnie do sięgnięcia. Oczekiwałam pierwotnych wersji baśni, bez wszystkich złagodzeń jakie narosły wokół nich przez lata. Niestety, bardzo się rozczarowałam. Pullman stworzył wersję, która tak na prawdę nie wiem do kogo jest adresowana. Na pewno nie dla najmłodszych bo baśnie zostały okradzione z magicznej otoczki. Zostały potraktowane bardzo rzeczowo, w wielu przypadkach znikło wszystko to co stanowiło o ich wyjątkowości i cudowności. Czytałam tak jak należy czyli do poduszki i po skończeniu wielu, np. Żabiego króla, Królewny Śnieżki, zastanawiałam się: ,,Ej, to już? Przecież tutaj nic nie ma! Jak można było to lubić". Zabrakło uroku, powodującego, że nawet po latach wraca się do nich. Zbiór Pullmana można przeczytać ale nie jest to książka, która będzie żyła. Jego baśnie są jednorazowe. A nawet notki umieszczone na końcu każdej baśni nie podwyższają wartości książki. Dla osób naprawdę zainteresowanych zarówno teorią literatury...

bardzo fajnie było sobie przypomnieć baśnie, które pamiętałam z dzieciństwa oraz przeczytać te, których w ogóle nie znałam, świetna robota, świetny zbiór, szkoda, że komentarze autora są takie krótkie i trochę brakowało mi ilustracji, do których się przyzwyczaiłam czytając baśnie ;)

ogółem polecam, książka dodatkowo nadaje się na prezent, szczególnie świąteczny!