Bakuman 1

Manga o tworzeniu mangi, czyli specjalizacja od kuchni. Wraz z morderczym procesem, jak kształtuje się kadr po kadrze, gdzie w pracowni powstają szalone pomysły młodych studentów, którzy przed ukończeniem osiemnastego roku życia marzą ,,wbić'' się frontowymi zawiasami do wielkiego magazynu ,,Jump'', a kolejno zostać bohaterami animacji szumnie adaptując projekt na ekran serialowy. Dużo pozytywnej energii. Bałem się, że historia będzie przebiegać jednotorowo i bezpiecznie, ale mamy do czynienia z młodymi chłopakami, którzy za marzenia płacą wysoką cenę: gdzie związki schodzą na drugi plan, oceny w szkole nieco przytłumione, a spotkania towarzyskie stały się domeną twórczą, gdzie obsesja na punkcie kreowania nierzeczywistych światów jest ważniejsza od snu i lekcji. Swoją drogą heroiczne poświęcenie hamuje zbieg okoliczności: ponieważ protagonista miał wujka, który również był mangaką, który ,,ponoć'' wykończył się z przepracowania. I miał podobny kompleks romantyczny polegający na tym, że ożeni się z kobietą, jeśli on osiągnie sukces w świecie swoimi artystycznymi komediami z pozycji shonen.

Na plus: liczne odwołania do ilustracji obrazkowych. Autor autentycznie rozbujał się w środowisku wielkich graczy. Pokazując pracę od wewnątrz (wraz z edytorami i skryptem). Twardą, ciężką rzeczywistość i niemal mur nie do skruszenia czy przeskoczenia. Bohaterowie czują się wyjątkowi, zupełnie jakbym widział własne odbicie w lustrze, w ich wieku również tworzyłem, co tylko mog...