Babilon

Yasmina Reza "Babilon", przełożyła Bożena Sęk,

Gdybym chciała opisać "Babilon" językiem kinematografii, etiuda filmowa byłaby dla niego określeniem idealnym. W tej krótkiej formie, mogącej być również elementem większej całości, główną rolę odgrywa z niezwykłą uważnością nakreślone przez autorkę studium ludzkich zachowań będących składową jednego przyjacielskiego wieczoru, którego tragiczne zakończenie przejdzie najśmielsze oczekiwania. To pod powiekami i w czytelniczej wyobraźni zarysowane przez autorkę, a pisane przez życie, mogące rozgrywać się w każdym miejscu sceny, stojące na pograniczu komedii, tragedii czy nawet farsy, ukazały mi, jak nieobliczalni bywamy jako ludzie. Kiedy jedno w złym momencie wypowiedziane słowo, błędnie zinterpretowany gest, prowadzić mogą do działań, których skutków nie będzie można już odwrócić.

Mam wrażenie, że Yasmina Reza ma zarazem doskonałe oko, które potrafi przyglądać się postawom ludzkim, idealne ucho do wychwytywania niuansów pomiędzy tym co niewypowiedziane a różnie odebranym słowem, ale też metodyczną umiejętność budowania atmosfery napięcia, żeby z banalnej wydawałoby się sceny stworzyć historię, która w konsekwencji może być postrzegana wręcz jako absurdalna.

Czasem bywa tak, że stworzona przez autora opowieść wcale nie musi być epickim mistrzostwem świata, by stać się motorem napędowym książki. Z pewnością takie też nie jest organizowany przez Elizabeth wieczór towarzyski, będący jednocześnie okazją ...

Moje pierwsze spotkanie z prozą Yasminy Rezy miało miejsce przy okazji doskonałego "Boga mordu", dlatego gdy tylko zobaczyłam inny tytuł pióra tej autorki bardzo chciałam sprawdzić, czy równie mocno przypadnie mi do gustu.

"Babilon" to dramatyczna historia pewnego wieczoru, który - zupełnie nieopatrznie - wymyka się spod kontroli. Teatralna wręcz w swoim klimacie opowieść o parze sąsiadów, bardzo oryginalna. Mam wrażenie, że Reza bardzo lubi zaskakiwać. Interesujące są w jej tekstach pytania dotyczące rodzenia się agresji, początków konfliktów - często zupełnie jakby nieistotnych, a jednak przynoszących opłakane i drastyczne skutki.

Główna bohaterka powieści- Elisabeth jest osobą, której ciekawość i pasja daleko wykraczają poza granice spokojnego życia w klasie średniej. Kobieta spragniona jest wrażeń. Zaprzyjaźnia się z intrygującym ją sąsiadem- Jeanem, co doprowadzi do tego, że wraz z nim weźmie udział w nietypowej przygodzie, która spowodowana jest nieoczekiwaną tragedią.

Elisabeth wiedziona impulsem bierze udział w kryminalnej przygodzie, pełnej czarnego humoru, ale i małej dawki makabry. Zachowania bohaterów Rezy nie są stereotypowe, zaskakują.

Historia poucza, że w życiu warto być uważnym na wrażliwość drugiego człowieka, choć - mimo wszystko - nie sposób czasem przewidzieć jego reakcji, a drobne przytyczki sumują się czasami tworząc małą łaskę dynamitu..

...

Lubicie oryginalne, nieoczywiste książki? Decydując się na przeczytanie Babilonu na nowo odkryjecie pojęcie specyficzna.
Całość osnuta jest wokół wiosennego przyjęcia, po którym jeden z uczestników puka w środku nocy by przekazać niezwykle spokojnym głosem, że właśnie zabił swą partnerkę. Dziwne? To poczekajcie dalej ..
Francuzi nie mdleją na widok trupa, w spokoju zapalą nad nim papierosa, by przejść po chwili do codzienności.
Niedorzeczny jest spokój jaki bohaterowie okazują w związku z morderstwem, ale jak widać Francuzi maja specyficzny humor. Choć uwielbiam komedie francuskie to rozwiązanie fabularne zaserwowane przez autorkę niekoniecznie przypadło mi do gustu.
Winna jest po części narracja - pocięta, poszarpana, mocno dygresyjna i fragmentaryczna. Bohaterka co rusz odwołuje się do swoich wspomnień, podkreślając upływający czas i tęsknotę za młodością. Ciążą jej na karku nagromadzone lata. Zupełnie niezrozumiałe wydaje się zachowanie tej kobiety, która z premedytacją pcha się w ramiona poczynionej zbrodni.

Przez całą opowieść goniłam królika tylko po to, by w zakończeniu dać mu uciec...
Nie uratował jej finał, ani narracja, lecz wierzę, że znajdą się wielbiciele i takiej prozy.

Nasza główna bohaterka to Elizabeth, kobieta dojrzała i ciekawska, która zaprzyjaźnia się ze swoim sąsiadem. Pewnego dnia wydarza się tragedia i oni oboje są w to zaplątani. Dlaczego dopuszczono się tego czynu i kto jest za to odpowiedzialny? Musicie przeczytać 😉.

Kiedy sięgałam po książkę to tak naprawdę nie miałam pojęcia co to będzie za historia, bo opis, który mamy z tyłu książki za wiele nie mówi. Jest to opowieść o przemijaniu, o tym, że czas nie stoi w miejscu a my nie młodniejemy. Nasi bohaterowie to osoby po lub przed sześćdziesiątką, wspominają czasy dzieciństwa, młodości, a tym samym skłaniają czytelnika do refleksji i do wspomnień, do podróży w czasie. Książka to obyczajówka z wątkiem kryminalnym, ja bym to tak opisała. Jest to książka, która toczy się wolno, ale bohaterów poznajemy naprawdę bardzo dobrze. Dlatego, kiedy dochodzimy do wątku kryminalnego jesteśmy bardzo zaskoczeni i zarazem ciekawi, dlaczego to się wydarzyło, przecież nic na to nie wskazywało. Przy czytaniu towarzyszyły mi emocje nie zawsze te komfortowe i przyjemne. Książka warta przeczytania. Polecam Wam 💓.