Opinia na temat książki Arystoteles i Dante przepadają w toni życia

Autor zagubił się chyba w zawiłościach dzielenia się swoimi mądrościami życiowymi i wyszedł mu ckliwy zbiór komunałów, wygłaszanych z zadęciem przez nastolatków i ich jedynie słusznych, cudownych i kochających rodziców. Może istnieją gdzieś na świecie tacy ludzie jak bohaterowie tej książki, ale ich wyidealizowane portrety sprawiają, że wszystkie poważne i realnie istniejące problemy w ich życiu stają się równie bajkowe i banalne jak oni sami. Zamiar autora był może dobry i szlachetny, ale wykonie razi idealizmem i pustosłowiem. I niestety wada ta jest o wiele silniej widoczna niż w pierwszej części tego cyklu.
Dodatkowa gwiazdka za dobre intencje.