Opinia na temat książki Antonio Venturi

" Antonio Venturi" ~ K. Wilczęga
Q: Potraficie odmawiać dzieciom?

[...] Zatruła moje serce, a ja nie szukam lekarstwa, bo pragnę tylko jej.

💖Opis 💖
Młoda i ambitna Wiktoria Wasilewska z dumą świętuje swój pierwszy duży sukces w pracy. Jako zatrudniona na okres próbny stażystka potrafiła udowodnić pracodawcy, że dokonał właściwego wyboru. Jej kariera zawodowa nabiera tempa.
Jednak kobieta nie może cieszyć się tym zbyt długo, ponieważ jej brat, Igor, ma kłopoty i coś ukrywa. Okazuje się, że rodzina nie miała pojęcia, że mężczyzna prowadzi podwójne życie i zadarł z nieodpowiednimi ludźmi. Chłopak handluje narkotykami, które nie należą do niego.
Antonio Venturi dawno nie spotkał takiego idioty jak Igor Wasilewski. Kradzież pieniędzy należących do mafii to wyrok śmierci. Mężczyzna nie może uwierzyć, że można być tak głupim. Jakby tego było mało, Igor zaprasza go na swoją imprezę urodzinową. Antonio rozumie, że zabawa z tym facetem może być jeszcze ciekawsza.
Tymczasem podczas imprezy Antonio zauważa kogoś, kto mógłby zapłacić za grzechy braciszka. Sprawy nie mogły przybrać lepszego obrotu. Siostra Igora z pewnością może udobruchać takiego gangstera jak on.

▪️▫️Recenzja ▫️▪️

Pierwszy tom serii o Venturi 😈 to historia Antonia, starszego syna mafiosy, który ma w przyszłości zostać Capo. Mężczyzna nie jest bezwglednym draniem lecz uwierzcie - nie chcielibyście się mu narazić. Książkę tę czytałam bardzo dawno temu i pamiętam, że spędziłam z nią miło czas. Ze względu na zbliżającą się premierę trzeciego tomu postanowiłam odświeżyć sobie pamięć.

Bohaterka to młoda, ambitna i dobrze przedstawiona przez autorkę polska dziewczyna, której brat to skukinkot. Polubiłam ją i jej charakter. Była zawzięta ale i współczująca. Niedostępna jednak pragnąca miłości. Co do Antonia to kiedyś jak i dziś nie porwał mnie swoją osobowością. Choć jego wykreowana postać była interesująca to styl bycia mi nie odpowiadał. Co mnie zaskoczyło to to, że moja średnia sympatia względem niego nie miała przełożenia na zaciekawienie historią. Wiktoria, Vivi i Matteo robili taka robotę, że pochłonęła mnie książka w całości. Na końcu czułam swego rodzaju niedosyt mimo iż dobrze znałam to zakończenie. Utwierdziło mnie to tylko w przekonaniu, że ta seria wcale nie jest " na raz".

Po tych kilkunastu miesiącach widzę jak ogromny postęp zrobiła Karolina w swoich książkach. Jestem miło zaskoczona, że każda kolejna wydana przez nią historią urzeka mnie jeszcze bardziej. Z niecierpliwością czekam na III tom! ❤️ Który gwarantuje wam będzie równie ekscytujący co II 😈z który również mam już za sobą.