Anaruk, chłopiec z Grenlandii

Świetny reportaż z życia wśród Eskimosów na Grenlandii. Wydany tuż po wojnie, więc ciut archaiczny, co mi nie przeszkadza.
Czemu ta książeczka zagościła na liście lektur dla dzisiejszych 7- i 8-latków chyba nie pojmę, wszak rzecz jest o chłopaku 12-letnim i być może wrażliwość 12-latków uniosłaby treść, dając przy okazji trochę frajdy z czytania, poznania innych kultur.
A tak... dokonaliśmy w domu niezłej ekwilibrystyki, żeby przy czytaniu 8-latkowi (i podsłuchującemu 6-latkowi) oszczędzić niektórych okrutnych szczegółów, złagodzić. Chłopcy byli bardzo zaciekawieni, przekopaliśmy potem kilka albumów w poszukiwaniu innych ciekawostek o Grenlandii i Eskimosach. Najbardziej rozczarowało ich to, że współczesna Grenlandia jest taka współczesna ;).
I bardzo współczuję dzieciom, którym rodzice puścili bezrefleksyjnie audiobooka. Co się usłyszało, to się nie odsłyszy.

Książka z kanona lektur, niestety jako dziecko nie dałam rady sama jej czytać. Czytała mi mama na dobranoc, nie wspominam tej książki dobrze. Opis bardzo drastycznych i odrzucających czynności, dla małego dziecka jest bardzo źle odbierana. Po tej książce przez pewien czas nie chciałam czytać lektur ani nie ciągnęło mnie do książek. Z wiekiem dostrzegam plusy tej lektury, ale uważam że nie jest to dobra książka dla dzieci.

Jeśli chodzi o moje wspomnienia z tą książką, to pamiętam, że czytał mi ją mój tata. Nie wiem, czy to dzięki "audiobookowi", czy samej historii, ale lektura ta, wydała mi się naprawdę sympatyczna. Pamiętam też, że żałowałam, że już się skończyłam, trudno mi było się rozstać z bohaterami.

Najgorsza książka, jaką czytałam. Okropnie nudna. __________ Nadszedł dzień, kiedy to lubiąca robić wbrew sobie Asia przeczytała najgorszą książkę swojego dzieciństwa i... najgorszą się nie okazała.

Na lekcjach pani czytała nam fragmenty, a resztę trzeba było dokończyć samemu. Jednak przez te kilka, kilkanaście lat, które już minęły, zatarły się moje wspomnienia związane z tą książką...

Pamiętam moje przerażenie w drugiej klasie, jaka ta książka jest gruba XD Teraz wydaje się, że to tylko kilkanaście stron xD Jakoś nie przypadła mi do gustu :c

Książka o życiu na dalekiej Północy. Kiedy czytałam to w podstawówce, byłam pod ogromnym wrażeniem tak wielkich różnic między ludźmi. Polecam :)

Ja stety niestety byłam wrażliwym dzieckiem i po prostu nie dałam rady jej przeczytać. Pamiętam, że było w niej za dużo zabijania zwierząt.

Pamiętam, że bardzo mi się podobała. I wtedy kazałam mamie pokazać sobie gdzie jest Grenlandia. xDOgólnie, miło wspominam tą książkę.

Dla nas to pełna egzotyka. Nawet trudno wyobrazić sobie, jak wygląda życie eskimoskiego chłopca! Świetnie napisana książka

Nienawidziłam tej książki. A zwłaszcza momentów, gdy opisywano obdzieranie zwierząt ze skóry i jedzenie ich mięsa.

Nie pamiętam dokładnie tej książki, pamiętam jedynie to że nie bardzo widziało mi się przeczytanie jej :)

Pamiętam tylko, że nie wywarła na mnie zbyt dobrego wrażenia. I kilka razy chyba przeskakiwałam strony...