Amundsen. Ostatni wiking ukazuje życie człowieka, który bił na głowę tych, którzy ścigali się, by nanieść na mapę świata ostatnie nieznane zakątki: Przejście Południowo-Zachodnie, Przejście Południowo-Wschodnie i biegun południowy. Prawdziwy północny wojownik, który już za życia stał się legendą. Ścigany przez wierzycieli. Uwielbiany przez kobiety. Należał do epoki wypraw badawczych, która niebawem miała dobiec końca za sprawą technologii, handlu i reklamy. Jego nazwisko nosi część Oceanu Spokojnego, lodowiec i stacja badawcza Amundsen-Scott na Antarktydzie. Amundsen. Ostatni wiking to zarówno ekscytująca biografia literacka, jak i wspaniała opowieść.
Amundsen. Ostatni Wiking
Stephen Bown
7.8
/10
Ocena 7.8 na 10 możliwych
Na podstawie 5 ocen kanapowiczów
Na podstawie 5 ocen kanapowiczów
/o-9788379768813/n/amundsen-ostatni-wiking)
Popraw tę książkę
|
Dodaj inne wydanie
7.8
/10
Ocena 7.8 na 10 możliwych
Na podstawie 5 ocen kanapowiczów
Na podstawie 5 ocen kanapowiczów
Opis
Data wydania: 2018
ISBN: 978-83-7976-881-3, 9788379768813
Wydawnictwo: Poznańskie
Stron: 456
Autor
/fe51e78a4894f0f1f3ad21fad46ccc46/n/stephen-bown)
/102cc16cd19aaa0e9b5dcb2d689a1788/n/wyspa-niebieskich-lisow-legendarna-wyprawa-beringa)
/o-9788379768813/n/amundsen-ostatni-wiking)
Gdzie kupić
Księgarnie internetowe
Sprawdzam dostępność...
Ogłoszenia
Dodaj ogłoszenie
2 osoby szukają tej książki
2 osoby szukają tej książki
Moja Biblioteczka
Już przeczytana? Jak ją oceniasz?
Recenzje
Piekło cudzysłowiów czyli licencjat z Amundsena
21.11.2019
Nazwisko Roalda Amundsena jest ogólnie znane. Na przykład w Gdańsku jego imię nosi jedna z ulic na Morenie (taka dzielnica daleko od morza), jednak gdyby zapytać Gdańszczan, czym ów Norweg zasłużył sobie na takie wyróżnienie, wiele osób miałoby problem z odpowiedziłą. Sam bym się zakłopotał. Dlatego bardzo ucieszyłem się, gdy przeczytałem, że na p... Recenzja książki Amundsen. Ostatni Wiking
@Mackowy
× 4
Moja opinia o książce
Opinie i dyskusje
2022-12-30
Przeczytane
piękna powieść o pasji, o marzeniu, o ... człowieku...
× 8
|
link
|
EK
@EwaK.
2023-12-28
8
/10
Przeczytane
Amundsen!
Samo to nazwisko niesie pieśń arktycznych wiatrów, tajemnicę spowitych bielą miejsc na ziemi. Spośród wszystkich ludzi jako pierwszy stanął na obu wierzchołkach naszego wirującego świata. Od dzieciństwa poświęcił życie odludnym szlakom polarnym, a gdy jako zaprawiony w bojach stary człowiek ruszył samolotem na wyprawę ratunkową w białą ciszę, jego ukochana kraina śniegu wreszcie się o niego upomniała.
Tak o Amundsenie pisano 100 lat temu (prawie dosłowny cytat z epilogu książki).
Co to był za gość!
Niesamowite życie i spełnianie marzenia, bo już jako piętnastolatek postanowił, że zostanie polarnikiem. Sukces odniósł dzięki uporowi, wyobraźni i przez lata zdobywanym doświadczeniom. Jako nowator w swojej branży zaufał psom i lekkim saniom, nartom, inuickim zwyczajom i niedogotowanemu mięsu z fok. Do wypraw przygotowywał się drobiazgowo, znał się na ludziach i nie stronił od koniecznych działań marketingowych. Odwiedził co zaplanował, zobaczył co chciał. Umarł spełniony.
Ma swoje morze, lodowiec, pasmo górskie, krater księżycowy i planetoidę.
Czytało mi się świetnie, jak zwykle o człowieku, który spełnia swoje marzenia. A poza tym to świetna biografia. Fascynująca.
Rację ma Veinylover, który w swojej opinii twierdzi, że „na pewno książkę powinni przeczytać miłośnicy przygód, podbiegunowych klimatów i ci wszyscy, którzy nic nie wiedzą o Roaldzie Amundsenie".
Samo to nazwisko niesie pieśń arktycznych wiatrów, tajemnicę spowitych bielą miejsc na ziemi. Spośród wszystkich ludzi jako pierwszy stanął na obu wierzchołkach naszego wirującego świata. Od dzieciństwa poświęcił życie odludnym szlakom polarnym, a gdy jako zaprawiony w bojach stary człowiek ruszył samolotem na wyprawę ratunkową w białą ciszę, jego ukochana kraina śniegu wreszcie się o niego upomniała.
Tak o Amundsenie pisano 100 lat temu (prawie dosłowny cytat z epilogu książki).
Co to był za gość!
Niesamowite życie i spełnianie marzenia, bo już jako piętnastolatek postanowił, że zostanie polarnikiem. Sukces odniósł dzięki uporowi, wyobraźni i przez lata zdobywanym doświadczeniom. Jako nowator w swojej branży zaufał psom i lekkim saniom, nartom, inuickim zwyczajom i niedogotowanemu mięsu z fok. Do wypraw przygotowywał się drobiazgowo, znał się na ludziach i nie stronił od koniecznych działań marketingowych. Odwiedził co zaplanował, zobaczył co chciał. Umarł spełniony.
Ma swoje morze, lodowiec, pasmo górskie, krater księżycowy i planetoidę.
Czytało mi się świetnie, jak zwykle o człowieku, który spełnia swoje marzenia. A poza tym to świetna biografia. Fascynująca.
Rację ma Veinylover, który w swojej opinii twierdzi, że „na pewno książkę powinni przeczytać miłośnicy przygód, podbiegunowych klimatów i ci wszyscy, którzy nic nie wiedzą o Roaldzie Amundsenie".
× 2
|
link
|
Przeczytane
Historia_1
Posiadam
E-book
Nauki_przyrodnicze_ogólne_1
Roald Amundsen to chyba ostatni podróżnik i badacz ‘nowych światów’, który swoimi zrealizowanymi marzeniami bezpowrotnie zamknął romantyczną epokę odkryć geograficznych. Stephen Bown w „Amundsen. Ostatni wiking” pochylił się nad tym nieszablonowym poszukiwaczem przygód obszarów okołobiegunowych, którego pasja i niemal chorobliwa potrzeba przekraczania granic ludzkich możliwości zaprowadziły do sławy.
Odmalowana pieczołowicie w książce osobowość Amundsena, samotnika i perfekcjonisty, który za słabość uważał każdy niedopracowany element przygotowań do wyprawy, jednoznacznie pokazuje źródła jego sukcesu. Z drugiej strony kontrowersje, które mniej lub bardzie słusznie stawiały go w nienajlepszym świetle, wynikały chociażby z brytyjskiego usprawiedliwienia porażki Scotta w wyścigu antarktycznym. Dodatkowo konflikty osobowościowe, których Amundsen był stroną, z reguły były skutkiem niewystarczającego perfekcjonizmu u współpracowników. Prywatnie Amundsen był szczery i przyjacielski dla sprawdzonych towarzyszy wypraw; gotów był nawet złożyć najwyższą ofiarę wyruszając na ratunek nielubianemu Włochowi.
Chyba najciekawsze fragmenty, to opisy przygotowań i przebiegu wyprawy, która ostatecznie doprowadziła go do odkrycia Przejścia Północno-Zachodniego; zapewne była ona dla polarnika hołdem złożonym poprzednikom – Rossowi, Parry’emu i Franklinowi. Czytając te jego skrupulatne przygotowania, m.in. prześledzenie dostępnych wspomnień innych badaczy, treningi w izolacji n...
Odmalowana pieczołowicie w książce osobowość Amundsena, samotnika i perfekcjonisty, który za słabość uważał każdy niedopracowany element przygotowań do wyprawy, jednoznacznie pokazuje źródła jego sukcesu. Z drugiej strony kontrowersje, które mniej lub bardzie słusznie stawiały go w nienajlepszym świetle, wynikały chociażby z brytyjskiego usprawiedliwienia porażki Scotta w wyścigu antarktycznym. Dodatkowo konflikty osobowościowe, których Amundsen był stroną, z reguły były skutkiem niewystarczającego perfekcjonizmu u współpracowników. Prywatnie Amundsen był szczery i przyjacielski dla sprawdzonych towarzyszy wypraw; gotów był nawet złożyć najwyższą ofiarę wyruszając na ratunek nielubianemu Włochowi.
Chyba najciekawsze fragmenty, to opisy przygotowań i przebiegu wyprawy, która ostatecznie doprowadziła go do odkrycia Przejścia Północno-Zachodniego; zapewne była ona dla polarnika hołdem złożonym poprzednikom – Rossowi, Parry’emu i Franklinowi. Czytając te jego skrupulatne przygotowania, m.in. prześledzenie dostępnych wspomnień innych badaczy, treningi w izolacji n...
× 1
|
link
|
Przeczytane
Posiadam
Przeczytałam historię człowieka niesamowitego. Koniec jego życia choć smutny, nie mógł być 'napisany' lepiej. Obraz ekspedycji polarnych, wywołał we mnie szok. Bo oczywiście, możemy sobie wyobrażać jak mniej więcej to wyglądało... ale tu przy całym opisie wiem, że nic nie wiedziałam. Coś niesamowitego, biorąc pod uwagę czasy, brak technologi jaką mamy chociażby teraz. Czy obecnych 'wikingów' możemy w ogóle porównywać do Amundsena? Czy obecnie w ogóle mamy takich wikingów? Norweg naprawdę mógł być tym Ostatnim.
Są momenty dłużyzn, na przykład opis i proces przygotowań do wypraw, które trwały LATA - możliwe, że jest to pewien rodzaj niewykorzystanego potencjału, ale wciąż czytało się dobrze. Dodatkowo klimat tamtych czasów, miesięcy spędzonych w lodzie, według mnie nie jest tak odczuwalny jak bym tego chciała. Amundsen jest tutaj nie tylko polarnikiem, wielkim zdobywcą, ale poznajemy go jako gwiazdę mediów tamtych czasów, kogoś niezrozumianego, zimnego, kalkulującego... w tym wszystkim był taki jaki powinien być, żeby odnieść sukces.
Są momenty dłużyzn, na przykład opis i proces przygotowań do wypraw, które trwały LATA - możliwe, że jest to pewien rodzaj niewykorzystanego potencjału, ale wciąż czytało się dobrze. Dodatkowo klimat tamtych czasów, miesięcy spędzonych w lodzie, według mnie nie jest tak odczuwalny jak bym tego chciała. Amundsen jest tutaj nie tylko polarnikiem, wielkim zdobywcą, ale poznajemy go jako gwiazdę mediów tamtych czasów, kogoś niezrozumianego, zimnego, kalkulującego... w tym wszystkim był taki jaki powinien być, żeby odnieść sukces.
× 1
|
link
|
Przeczytane
papier
@martitka10
2019-09-01
10
/10
Przeczytane
Cytaty z książki
O nie! Książka Amundsen. Ostatni Wiking. czuje się pominięta, bo nikt nie dodał jeszcze do niej cytatu. Może jej pomożesz i
dodasz jakiś?
