Opinia na temat książki Amelia

Gabriel cierpi na jedną z odmian nerwicy, przez co jego małżeństwo z Amelią przechodzi bardzo poważny kryzys. Ostatnią deską ratunku ma być dwutygodniowy pobyt w górach, jednak romantyczny wypad przeradza się w koszmar...

Narracja została poprowadzona pierwszoosobowo z perspektywy głównego bohatera. Pozwala to lepiej poznać jego sylwetkę oraz przeniknąć w nawet najmroczniejsze zakamarki jego umysłu. Autorka bardzo sprawnie buduje napięcie, stopniowo podgrzewa atmosferę, by finalnie doprowadzić emocje czytelnika do wrzenia. Fabuła intryguje i wciąga niczym misternie utkana pajęcza sieć, a my spadamy w mroczną otchłań, z której niesamowicie ciężko jest się wydostać. Treść to znakomicie ułożona mozaika, jednak trzeba uważać, gdyż wystarczy jeden promień światła, żeby obrócić w niewecz powstały w naszych wyobrażeniach obraz i ukazać fałszywe elementy układanki. Zostajemy przez pisarkę zaproszeni do swoistej gry w kotka i myszkę, w której bardzo trudno odróżnić prawdę od fikcji, a lawirowanie w tym labiryncie cieni okazuje się nielada gratką dla wielbicieli thrillerów.

Ta pozycja obfituje w szereg poruszonych kwestii. Mamy tu do czynienia z obsesją, sekretami, toksyczną miłością czy zbrodnią. Tym, co zawsze wyróżnia książki Joli Żuber, jest doskonale nakreślona warstwa psychologiczna. Tutaj oczywiście również jej nie zabrakło. Wielki szacunek dla autorki za przedstawienie tak rzadko spotykanego w literaturze problemu, jakim okazuje się fobia społeczna oraz ponowne ukazanie tego, jakim niesamowitym organem bywa ludzki mózg. Potrafi on wytwarzać niesamowite mechanizmy obronne np. wyparcie bądź stworzenie tulpy.

Polecam wszystkim miłośnikom gatunku lubiących niesztampowe historie, zwieńczone zaskakującym zakończeniem. Na pewno się nie zawiedziecie.