Opinia na temat książki A kiedy zniknie pustynia

"Ojciec pokazał mi litery. Z czasem nauczył mnie, że z ich połączenia rodzą się różne myśli. Zresztą nie tylko myśli, ale i rzeczy."
☆☆
"- Nie. To drzewa utrzymują przy życiu, Solas. Zmieniają ziemię, dostarczają wody. Zwierzęta żyją w ich cieniu, przy nich się żywią, w nich odpoczywają i szukają schronienia. To drzewa czynią ten świat bogatym. Bez nich wszystko jest jałowe."
Nie dajcie się zwieść, ta niepozorna książeczka niesie ze sobą niezwykle ważne przesłanie odnośnie człowieka i natury, prosta w formie trafia w samo sedno tematu. Futurystyczna opowieść, która jest tak skromna jak to tylko możliwe, z jedną główną bohaterką, wokół której skupia się cała fabuła. I o dziwo sprawdza się to doskonałe, gdyż czyta się to z równym zaangażowaniem, co wielotomowe epopeje.
Nie spodziewałam się, że ta historia aż tak mnie poruszy, a przyznam, że na końcówce zaszkliły mi się oczy.
Ujmująca i dająca do myślenia lektura dla każdego czytelnika, niezależnie od wieku.