Opinia na temat książki 11%

Od przeczytania „11%” minął już jakiś czas a książka w dalszym ciągu wywołuje u mnie skrajne emocje. Trudno jest mi ją sklasyfikować jako tę, która „podobała mi się” lub wręcz przeciwnie. I czy będę mogła kiedyś powiedzieć na którą stronę przechyla się szala? Nie wiem. Jedno muszę stwierdzić, nie jestem w stanie jej wpisać w żadne ramy. Ona jest niesztampowa.

Już samym tytuł jest intrygujący. Sądzę, że mogę uchylić rąbka tajemnicy. To populacja mężczyzn żyjąca na ziemi w post apokaliptycznej przyszłości a „trzymani” są jedynie po to aby zapewnić dalszą egzystencję rodzaju ludzkiego. I tutaj niczym w naszej „Seksmisji” ród kobiecy jest nadrzędny. Męski traktowany jak zło konieczne a ich rozwój uwsteczniony. Ich iloraz inteligencji można by przyrównać do szympansów.

W kościele katolickim ważną rolę, podczas obrządku mszalnego, odgrywają węże. I na tym tle przedstawione są historie czterech kobiet. Eva – lekarka, Medea, żyjąca w klasztorze opiekunka węży, Cicha – żyjąca w tym samym już prawie wymarłym klasztorze co Medea oraz młoda kapłanka Wicca. Widzimy ich życie obecne a poprzez retrospekcje dowiadujemy się nieco o ich przeszłości. Niekoniecznie krystalicznej ale o nieco mrocznej a przez to intrygującej. Jednakże los bywa przewrotny i z pozoru niepowiązane osoby okazują się ściśle ze sobą związane. A jak? Trzeba sięgnąć po książkę aby się dowiedzieć jak autorka splotła ich nić żywota ze sobą.

Książka momentami wciągała mnie w swoją fabułę. Bywały i takie, gdy sądziłam, że na tym zakończę czytanie. Książka nie należy „łatwych i miłych” w odbiorze. Bywały momenty, gdy napawała mnie obrzydzeniem a jednocześnie czułam ogromny podziw do autorki za jej wizję przyszłości. Wybór pozostawiam czytelnikom, bo to moje subiektywne odczucia co do owej prozy. Jednak mam nadzieję, że wizja autorki nigdy się nie spełni.

Współpraca barterowa z Wydawnictwem Artrage.pl