1000 słów

Podziwiam wszechstronną wiedzę autora. Trudno cokolwiek napisać, bo o każdym ze słów jest bardzo ciekawy tekst. Zwykły człowiek najczęściej nie zdaje sobie sprawy z powiązań między słowami i złożonej entomologi. Całość napisana w sposób przystępny, brak fabuły sprawia, że znakomicie czyta się z doskoku. I to chyba najlepsza metoda czytania. Jak tort, każdy kawałek jest dobry, a całość na raz byłaby niestrawna.

Zaraz na początku, gdy czytałem treść hasła „arcydzieło”, przypomniała mi się dyskusja, dotycząca oceniania jako arcydzieło właśnie, bardzo przeciętnych pozycji. Taka ich ocena, co do tego nie mam wątpliwości, wynika z reguły wzajemności, tak zgrabnie opisanej przez Cialdiniego w „Wywieranie wpływu na ludzi”. A o arcydziele autor pisze:

„Żeby coś arcydziełem nazwać, trzeba wziąć sporą odpowiedzialność nasiebie. Tak mogą orzec wielcy specjaliści, wktórych kompetencje iobiektywizm wątpić się nie da, albo pokolenia odbiorców. Boarcydzieło to coś bliskiego ideału, askąd wiemy, jaki jest ideał? Arcydzieła są ponadczasowe, choć doczasu bywają silnie przypisywane: mówimy oarcydziełach epoki, naprzykład średniowiecza. To takie dzieła, które nie tylko oepokach mówią, ale tworzą te epoki, tak jak same są przez epoki tworzone”.

Tysiąc i jedno słowo/hasło. Coś w rodzaju specyficznego, prywatnego słownika (bo o słowach), w którym jest i o ich pisowni, i o gramatyce, i o etymologii, i o… tego lub innego pojęcia. Fantastyczna przygoda, werbalna uczta – jak słowami bawi się Jerzy Bralczyk, tak chyba nikt inny.