Za pośrednictwem tego wydawnictwa pragniemy przybliżyć historię i dziedzictwo Okręgu Zielonogórskiego Związku Polskich Artystów Plastyków, pokazać pokoleniową ciągłość, korzenie środowiska, przypomnieć sylwetki artystów, wydarzenia i miejsca związane z ich działalnością, ale też pokazać jak ważną rolę spełniają artyści w życiu społecznym naszego miasta i regionu.
W pierwszej części przypominamy tekst opublikowany na początku lat 70. z okazji 20-lecia istnienia OZ ZPAP. Eugeniusz Jakubaszek pisze w nim o trudnych początkach życia artystycznego na Ziemi Lubuskiej tuż po wojnie, o konsolidacji środowiska i rozkwicie życia artystycznego. W części drugiej Leszek Kania kontynuuje opowieść przedstawiając wydarzenia ważne dla środowiska w dekadzie lat siedemdziesiątych, przybliżając również sylwetki niektórych artystów. W stanie wojennym, w roku 1983, ZPAP został rozwiązany. Zniknął z oficjalnej przestrzeni społecznej skazany przez ówczesne władze na niebyt. Nie zniknęli artyści, przetrwała idea i potrzeba stowarzyszenia. Odrodził się w 1989 roku wraz z nową Polską i trwa do dziś. Ten czas, aż po dzień dzisiejszy, opisuje w swoim tekście Igor Myszkiewicz.
Całości monografii dopełniają sylwetki artystów zrzeszonych w Okręgu Zielonogórskim ZPAP anno Domini 2011 oraz dwa aneksy obejmujące rejestr władz Okręgu oraz wybrane realizacje naszych artystów w przestrzeni miejskiej.