Witam wszystkich! Bardzo proszę o nie umieszczanie spoilerów na temat danej powieści, tylko krótkie wyjaśnienie dlaczego akurat dana książka przypadła Wam do gustu. Napiszcie również od jakiej książki zaczęliście.
Już w sumie nie pamiętam od czego zaczęłam, po prostu odkąd pamiętam zaczytuję się w powieściach Kinga, tak było, jest i będzie :) A najbardziej lubię chyba Dallas '63, może nie jest najlepszą jego książką, ale mam zdecydowanie sentyment, chyba czytałam co najmniej 4-5 razy od czasu, kiedy przeczytałam pierwszy raz.
Ja też nie pamietam kiedy zacząłem i czym. Dla mnie King to esencja Ameryki, w której spędziłem łącznie jakieś dwa lata życia. Mam duży sentyment do tego gościa :)
Póki co ulubiona to chyba jednak Zielona mila i Misery. Dallas '63 też dobre, ale dawno już nie czytałem.
Nie pamietam dokładnie, ale chyba zaczęłam od Misery. Czytałam jako nastolatka i byłam zachwycona! Potem z górki: Lśnienie, Carrie etc. Dallas '63 nie czytałam. :)
Lśnienie jest u mnie następne w kolejce. Póki co dałam szansę jeszcze „Miasteczku Salem” . Książka okazała się nudna, ale chyba powoli się rozkręca. Jeśli to się utrzyma to jest szansa, że ją skończę.
Zaczęłam w wieku lat 12... i przepadłam. Z Kingiem było mi bardzo po drodze... On stał się moim uzależnieniem. Był moją odskocznią i moim terapeutą... jakkolwiek dziwnie to zabrzmi. Zaczęło się od fantasy Oczy smoka. Potem Cujo, potem nie pamiętam chyba Smętarz, potem Worek kości albo Misery i... tak szło nam jakoś. Najlepsze były dla mnie na owe czasy (do 20stego r.ż. przeczytałam go mnóstwo) Smętarz, Lśnienie, Misery, Sklepik z marzeniami, Desperacja, ostatnio Rose Madder, z opowiadań najlepsze to Mgła. Tak naprawdę trudno wybierać. W domu mam jakieś 15 tytułów jeszcze nie przeczytanych. I wciąż mam w planach wziąć się za sagę Mroczna Wieża. Oj... dużo jeszcze przede mną... :))) Kinga do smakowania... nie wiem czy mi życia starczy. Głupio byłoby gnić ze świadomością tylu nieprzeczytanych jego książek ;)
Zgadzam się z Tobą. King ma coś w sobie takiego, że trudno mu odmówić. Też zamierzam przeczytać wszystkie jego książki i mam nadzieję, że chociaż w połowie uda mi się ten plan zrealizować. Zważywszy na to, że ostatnio mam mało czasu na czytanie.
Nie pamiętam od czego zacząłem, ale chyba od któregoś zbioru opowiadań. King napisał masę dobrych książek, ale gnioty też mu się zdarzały (jak np. Komórka) moją ulubioną jest Misery - żadnych duchów, tylko jedno psychiczne babsko :) a zaraz potem Joyland - bo świetny klimat.
Edit: mój pierwszy King to chyba był zbiór cztery pory roku tam gdzie Skazani na Shawshank i równie dobre Pojętny uczeń.
Zaczęłam od "Desperacji", ale nie polecam tego jakoś mocno. Ostatnio zachwycił mnie "Instytut" - połączenie fantastyki z takim poczuciem realności. Masz wrażenie, że w sumie to faktycznie mogłoby się wydarzyć. Plus młody wiek bohaterów i przepis na sukces. Jedna z lepszych książek to "Wielki marsz". Jest ona prosta i przytłaczająca w prostocie. Musisz iść aż nie umrzesz albo inni nie stracą sił. A na to patrzą spragnione emocji tłumy. Daje do myślenia i możesz odczuć to wszystko.
Ja swoją przygodę z Kingiem zaczęłam od „Christine” w 2013 r. Później miałam siedem lat przerwy. Nie żeby mi się nie podobało. Po prostu w tym czasie, czytałam coś zupełnie innego i jakoś zapomniałam o Kingu. W 2020 moją drugą jego powieścią była „Ręka Mistrza” i niedawno co ją skończyłam. Między obiema powieściami jest 25 lat różnicy. Zdecydowanie bardziej, przypadła mi do gustu ta druga. W tamtym tygodniu skończyłam „Carrie” i znowu przeskok w czasie do jego debiutu. Powiedziałam sobie niedawno, że o ile mi się uda i wcześniej nie umrę, będę chciała przeczytać jego książki od daty wydania. W „Carrie” ujął mnie dobry klimacik lat 70-80-tych. Niesamowicie się wciągnęłam w tę opowieść. A teraz nadszedł kryzys czytelniczy, bo jak „Kingowcy” wiedzą jego następną powieścią jest „Miasteczko Salem”. Nie intryguje mnie ta cała historia. Nie mogę przebrnąć przez tę książkę i jak dla mnie za dużo tam jest wszystkiego. Przeszkadza mi mnogość postaci i to bardzo. Cała książka póki co kręci się koło tajemniczego domu i na tym koniec. Jestem dopiero na 100-tnej stronie. Jak wy mieliście z tą książką? Czy warto jest przemęczyć się przez ten mało interesujący kawał lektury?
Dziękuję, że bierzecie udział w dyskusji. Pozdrawiam
To było tak dawno, ze nie pamiętam, od czego zaczęłam, chyba od Carrie. A potem już poszło... Moim zdaniem, dobrze jest też zacząć od opowiadań, bo one Kingowi naprawdę wychodzą. Jeśli chodzi o powieści, to bywają i gnioty. Przeczytałam całość Mrocznej Wieży i też mam mieszane opinie, bo tylko niektóre części naprawdę mi się podobały. Trochę to kwestia gustu - znajoma nie dokończyła Buicka 8, bo uznała, że nudny, a mnie się spodobał za opis funkcjonowania małego policyjnego posterunku w małym miasteczku, plus anegdotka Kinga o źródle pomysłu na książkę. Ostatnio wróciłam do Danse macabre, uwielbiam tę książkę, zwłaszcza za opisy kiepskich horrorów.
Martyna, jak Cię nudzi, to rzuć i weź co innego. King to pisarz rozrywkowy, nie ma sensu się nim męczyć.
dla mnie jest jedyny w swoim rodzaju. Osobliwy. I odczuwam niechęć do porównywania pisarzy między sobą. Mi bardziej chodziło o to, że proza Kinga może trafiać do śmietnika... King pewnie by to zlał, ale mnie serducho boli... :( Dla mnie to znakomity pisarz, choć fakt, popełnia gnioty, ale przy takiej ilości spłodzonych powieści to przecież nieuniknione. Każdy ma lepsze lub gorsze pomysły na książki.
Ja zaczęłam od Bastionu, uwielbiam długie książki, zwłaszcza takie, które przypadną mi do gustu. I od niego się zaczęło. Chcę przeczytać wszystko, ale jeszcze sporo pozostało. Rzeczywiście są takie książki, które przytulam (np. Bezsenność, Rose Madder, Dallas`63, Dolores Claiborne, czy Cmętarz Zwieżąt) i takie, które wydają się nienapisane przez Kinga (np. przywoływana już w dyskusji Komórka). Moja ukochana zaś to bez dwóch zdań Mroczna Wieża. Ma w sobie to coś, co mogłabym czytać w kółko. I nie wiem co to jest ;)
Jeszcze dużo przede mną „Kingów” Tak samo moim marzeniem jest przeczytanie wszystkich jego książek, a gdzie tu znaleźć czas na inne. Póki co „Miasteczko Salem” plasuje się u mnie najniżej. Choć muszę przyznać, że miałam z tą książką duży problem, gdyż nie zachęcała do dalszego czytania, to teraz po stu stronach kryzysu wreszcie zaczyna się coś dziać. Podobnie było w przypadku książki „Ręka Mistrza”. Czytało się kiepsko do pewnego momentu, a później już przepadłam.
Mnie też nie porwała, a jestem dopiero w połowie. Są pewne wątki, które mnie interesują i chyba jednak ją skończę. Mam bardzo dużo zaczętych i nieprzeczytanych książek. Jeśli chodzi o twórczość Kinga, chciałabym przeczytać wszystkie, albo chociaż większość jego książek. Nie mogę tak odpuścić sobie jednej z nich;D
Też tak słyszałam, że „Dallas 63” to jedna z jego najlepszych książek. Ja osobiście niecierpliwie oczekuję książki „Lśnienie”. Film mi się podobał, a jak wiadomo książka z filmem nie ma dużo wspólnego.
Dallas jest świetny, wielowątkowy - czyta się jak 3 - 4 powieści w jednej, i nie da się też ukryć, że to kawał cegły. Lśnienie jest świetne, ale film Kubricka bardziej mi się podobał:)
No to od Misery :) swoją drogą obdarowywacz miał dobry pomysł, żeby obdarować cię akurat tymi książkami, bo każda jest inna - prawie całe spektrum twórczości Kinga.
Czytam "Zieloną milę" od kilku miesięcy. I nie dlatego że mi się nie podoba. To jest tak doskonałe, każdy rozdział tak na mnie wpływa, że boli mnie myśl o zakończeniu. Zamiast połknąć to w kilka dni, postanowiłam się rozkoszować. I chyba zacznę od początku :)
Panowie, obejrzałem ZIeloną milę jako film, więc za książkę już się nie złapię, mam kupione sto lat temu z biedry Joyland, Bazar złych snów i cośtam jeszcze nie pamiętam. Nadadzą się czy jednak szukać dalej?
@Fred jak już film widziałem, to po filmie czytanie jakoś mi się czkawką zwykle odbija, znam już przecież główną oś historii. Wiem, że książka i film "to nie to samo" but still, znam już historię.
O, to nie wiedziałem. W każdym razie Lśnienie to jeden z niewielu przypadków, gdzie film podobał mi się bardziej niż książka (a serial to w ogóle majstersztyk)
Ten serial, sądząc po opisie, to w ogóle jest taka zupa na Kingu :) Kiedyś jeszcze był taki co się nazywał : "Szpital Królestwo" i też Stefek chyba maczał w nim palce.
Ja kiedyś pokochałem "Lśnienie". Za budowanie napięcia. Za rys postaci. I do dziś wykłócam się z kumplami, że Nicholson wyraźnie pojawia się w "Lśnieniu". W książce. King pisał o nim. Ta symbioza płynie z wersów. Film po prostu musiał powstać :)
