Konkurs: Historia z Belloną

Eleanor H. Porter,
literacka mama Polyanny. Dzięki niej nauczyłam się optymizmu i ufnie patrzę w przyszłość. Z uśmiechem :)

Lucy Maud Montgomery, ponieważ to z nią i jej książkami spędziłam wiele cudownych chwil. Nauczyłam się jaką wielką siłę mają nasze marzenia- bez względu na okoliczności.

Dorota Terakowska poruszyła moje serce Poczwarką i tak już zostało. Odtąd każda jej książka w jakimś stopniu mnie zmienia. Przede wszystkim uwrażliwia. A chyba o to przecież chodzi?

Christiane F."My, dzieci z dworca ZOO" oraz Barbara Rosiek "Pamiętnik Narkomanki"-dzięki tym dwóm kobietom moje myśli zawirowały i czułam się jak motyl w szklanym słoiku...

Astrid Lindgren - bo to właśnie jej "Dzieci z Bullerbyn" sprawiły, że pokochałam czytanie.

Lucy Maud Montgomery - dzięki jej powieściom zrozumiałam, że zawsze, nawet w najgorszej sytuacji, można znaleźć jakiś jasny punkt, uciec w marzenia, a optymizm i radość są najbardziej wartościową bronią w życiu!

Anna Achmatowa
Dzieki niej odkrylem,ze poezja moze byc interesujaca i zrozumiala.
Sprawila,ze uporalem sie z trauma szkolnych lat i wiecznym pytaniem polonistow:"Co autor mial na mysli?".:.

Eliza Orzeszkowa. Nauczyła mnie „A.B.C.” życia, poznałam istotę ludzi, dzielących się na „Dobrą panią” albo „Chama”. Poznałam ”Tadeusza”, który zabrał mnie „Ad astra”…

J.K. Rowling – Dlatego, że zamieniła czasy mego dzieciństwa i dorastania w świat pełen magii. To Ona pozwoliła mi rozwijać i poszerzać swą wyobraźnie. Zawsze będę pamiętać dni, podczas których czytałem jej książki, będę do nich wracać, bo kojarzą mi się z beztroskim życiem, jakie się wówczas wiodło. To właśnie dzięki jej powieściom po raz pierwszy w życiu łza ciekła mi po policzku podczas czytania.

Krystyna Kofta – dała mi bezcenne lekcje z tematów:„jak nie pisać” oraz „jak zanudzić czytelnika na śmierć”.

Manula Kalicka, dlatego, że nauczyła mnie jak żyć. Dlatego, że pisze zabawnie, ale o rzeczach poważnych. Jej słowa w jednej z książek:"Życie to gra i labirynt. Pełen pułapek. Labirynt, w którym nie ma ani nitki ani Ariadny" nauczyły mnie samodzielności i tego, że wolno liczyć tylko na siebie.

Nie jest znana jako pisarka, wiem jednak, że poszczycić się może wybitnymi rozprawami naukowymi – M. Skłodowska-Curie. Kobieta, która nauczyła mnie walczyć o swoje marzenia.

Joanne Kathleen Rowling - dzięki niej narodziła się moja pasja do czytania książek; dała mi szczęście i spokój, jakiego szukałam zanim przeczytałam jej powieść.

Ursula Le Guin za prawdy podane w niebanalny sposób: że każdy ma swoje miejsce, gdzie staje się bohaterem, że uczymy się na błędach i jak nasza płeć wpływa na postrzeganie świata.

Joanne Harris - gdyż jej książki pokazują, że w codziennym życiu, tuż obok nas, jest magia, która potrafi tak wiele odmienić... I nadać pozornie szarym, zwyczajnym sprawom kolor, blask, i ciepło :)

Jane Austen zdecydowanie miała na mnie największy wpływ. Jej książki po prostu wciągnęły mnie w tamtą epokę i nie pozwalają się wyrwać. Dzięki niej wiem jak wygląda piękna miłość.

Pola Gojawiczyńska-pomogła mi odnaleźć harmonię,jej słowa pozwoliły wrócić do momentów z przeszłości i zamknąć otwarte rany,"Rajska Jabłoń" uświadomiła mi, że "wszystko co przeżyte było potrzebne".

Edith Nesbit, za pokazanie małej dziewczynce świata wyobraźni- pełnego magii i nietypowych stworzeń dzięki czemu telewizor do tej pory nie jest mi potrzebny.

Clarissa Puikola Estes, autorka książki „Biegnąca z wilkami” stała się moją przyjaciółką wyzwalając mnie z łańcuchów nieśmiałości, ukazując siłę dzikiej kobiety.

Agata Christie - Uwielbiam kryminały, zagadki zabójstw... a w ten świat wprowadził mnie Herkules Poirot i jestem mu bardzo wdzięczna.

Zadanie nr 5
Gdybyś był/a czarodziejem/czarownicą jakie przybrałbyś/abyś imię? Wyjaśnij krótko dlaczego.

Nagrodą jest książka "Templariusz. Czarownik", Paul Doherty




Odpowiedzi umieszczajcie poniżej do: 26.11.2011, 9:00
Wyniki ogłosimy 26.11.2011

Przypominam również, że wczoraj w Warszawie rozpoczęły się XX Targi Książki Historycznej w Warszawie.

Nagroda wędruje do: Agnesto
"Werbena -albowiem brzmi tajemniczo, kojarzy mi się ze słowami zaklęć, a będąc nazwą rośliny łączy ze światem przyrody, z zielarstwem, skąd przecież czarownice czerpią moc."

Flora - ze względu na ogród przy mojej chacie. Już z daleka roznosiłby się zapach ziół i kwiatów, które w kociołku nad ogniem mieszam i rozdaję potrzebującym. Na ból brzucha, na niegojące się rany, na złamane serce...

Teodor Dorregaray z Lachesis, na pamiątkę bardzo wykształconego świętego, w nawiązaniu do ojczyzny magii i ich tajemniczych wrzosowisk, oraz odwołując się do Mojr, ale strzegąc tym razem tajemnej wiedzy niedostępnej zwykłym śmiertelnikom.

Mszczuja - piękne staropolskie imię wybrałam ponieważ zemszczę się na każdym kto zrani moją rodzinę (ze strony matki - czarownicy)

Pozostałbym przy swoim. Nie imię tworzy prawdziwego czarodzieja, lecz czarodziej imię.

Zostawiłabym swoje. Już wiele razy słyszałam, że jędza ze mnie, więc właściwie nic by się nie zmieniło ;)

Ropuchowa – ropuchy byłyby głównym składnikiem moich magicznych mikstur, a więc hodowałabym je w ilościach hurtowych. Ropuchy żyłyby wszędzie! Na dachu chatki, na chatce, pod jej oknami, przy bajorku, przy studni, w studni... A ja byłabym pomiędzy nimi Ropuchą numer jeden – najbrzydszą, najgłośniejszą, największą i najokrutniejszą!

Łupiący Krzyżowiec - bo często mnie w krzyżu łupie, a wiadomo - człowiek w takim stanie rzuca zaklęcia ( nie zawsze przyjemne) na prawo i lewo.

Miałabym imię "Rozpisana", bo moją mocą byłaby magia historii, które bym tworzyła. Nie znałabym sztuki teleportacji, przygotowania eliksirów, bądź rzucania zaklęć, lecz korzystałabym z mocy wyobraźni oraz słów, zmuszając nimi do ugody nawet najgroźniejsze potwory czy najokrutniejszych ludzi,