“(...) nie mu­si­cie mi pa­no­wać. Panem to ja byłem w dzie­więt­na­stym wieku, jak mia­łem dwo­rek i do­roż­kę. Mów­cie mi po imie­niu – po­wie­dział, uśmie­cha­jąc się przy­jaź­nie spod lu­strza­nych szkieł okrą­głych oku­la­rów.”