“Bóg stworzył człowieka, ponieważ rozczarował się małpą. Z dalszych eksperymentów zrezygnował.”

“Nie ma Boga, wszechświata ani rodzaju ludzkiego. Jesteś tylko myślą – błąkającą się, nikomu niepotrzebną i wyobcowaną świadomością, która snuje się po pustej wieczności.”

“Teatr powinien dogryźć się własnej wizji rzeczywistości i przełożyć ją na sceniczny język. Dzisiaj tylko tacy się liczą.”

“Patrzę na teatr z dystansu, jestem z nieco innej, literackiej bajki. Dlatego może uważam, że teatr powinien o wiele mocniej pokazywać rzeczywistość. Że nie powinien odcinać kuponów od pewnych konwencji, ale podobnie jak literatura zacząć kreować rzeczywistość, nazywać ją po imieniu. Odteatralnienie nazwałbym zerwaniem ze zbyt wygodną maską bycia aktorem.”

“Literatura i teatr mają, zwłaszcza dzisiaj, wiele punktów wspólnych. Chciałbym, poprzez literackie, zdystansowane spojrzenie, próbować „odteatralnić” sam teatr.”

“Całe zło pochodzi od żywych. Martwi są nastawieni pokojowo.”

“Nie, poezja nie trwa wieki. Istnieje przez chwilę. I nawet gdyby książko sporządzano ze stali, z literami z diamentów, kiedyś i tak uderzyłyby razem z tą planetą w słońce i stopiłyby się – nie istnieje nic wiecznego.”

“Nie chodzi o to, jak długo pobłyskuje jeszcze dzieło pisarza po jego śmierci, chodzi o to, jak jasno płonie za jego życia.”

“Czytanie jest inteligentną metodą oszczędzania sobie samodzielnego myślenia”

“Takie chwile są jak srebrne okruchy szczęścia. Trzeba je skrzętnie zbierać i cieszyć się, że w ogóle są.”

“Starożytni Grecy mówili, że wybrańcy bogów umierają młodo. Po ludziach młodych, doskonale się zapowiadających, żal jest tak wielki, tak ogromne jest poczucie niesprawiedliwości, że tylko wolą bogów, by sięgać po to, co najlepsze, można złagodzić smutek.”

“Czas jest skalarem, i to szczególnym, ma bowiem umowną wartość, urojony kierunek i pozorny ruch. Potocznie mówimy, że czas przemija, ale to my przemijamy, a wszystkie zegary świata tak naprawdę odmierzają naszą śmiertelność.”

“Parafrazując Marka Aureliusza, można powiedzieć, że życie wymaga umiejętności zapaśnika, nie motyla. Tylko życie, bo śmierć kieruje się własnymi prawami. Dopuszcza, by martwy motyl przygniatał sumienia żywych ciężarem większym, niż byłby w stanie udźwignąć najtęższy zapaśnik.”