Albert Wielki

Albert Wielki, Albert z Kolonii, Albert z Lauingen, łac. Albertus Magnus - teolog, dominikanin, filozof scholastyczny.. Znany także z obszernej wiedzy przyrodniczej, przypisuje mu się także zajmowanie się alchemią. Święty Kościoła katolickiego, doktor Kościoła (znany jako doctor universalis lub doctor expertus).

Albert jako jeden z pierwszych w systematyczny sposób łączył filozofię Arystotelesa z teologią katolicką – w Arystotelesie dostrzegł możliwość pogodzenia wiedzy przyrodniczej i wiary. Jako jeden z pierwszych głosił też odrębność metody teologii od metody nauk przyrodniczych oraz inny charakter prawd wiary i prawd naukowych. Te podstawy metodologiczne umożliwiły mu znaczne poszerzenie wiedzy w dziedzinie botaniki. Wszystkie te założenia przejął jego największy uczeń, Tomasz z Akwinu.
Albert pozostaje pod wpływem Awicenty, któremu zawdzięcza zbliżoną do emanacyjnej koncepcję stworzenia i pojęcie Boga jako pierwszej przyczyny stwarzającej hierarchię bytów, a także – przy całym swoim głębokim arystotelizmie – pewne skłonności neoplatońskie.
Św. Albert był jednym z najbardziej wpływowych filozofów XIII w. Swoją sławę zawdzięcza w znacznej części temu, że był poprzednikiem, opiekunem i nauczycielem św. Tomasza, co jednak nie znaczy, że jego samego można lekceważyć jako teologa i uczonego. Trzeba zauważyć że pomimo swoich licznych i pracochłonnych zajęć – jako kapłana, prowincjała swojego zakonu, biskupa i legata papieskiego, kaznodziei krucjatowego, mimo wypełnionych pracą podróży do Paryża, Kolonii, Rzymu i wielu miejsc w Niemczech – był zdolny ułożyć ogromną encyklopedię obejmującą naukowe traktaty dotyczące prawie każdej dziedziny wiedzy oraz uzyskać wgląd w naturę i wiedzę teologiczną która zdumiewała jego współczesnych i wzbudza podziw uczonych naszych czasów.

Albert został beatyfikowanyw 1622, kanonizowanyi ogłoszony doktorem Kościoła w 1931 przez papieża Piusa XI.