Roman Osipowicz Jakobson (ros. Рома́н О́сипович Якобсо́н) – rosyjski językoznawca, teoretyk literatury, slawista oraz teoretyk języka. Współtwórca metody strukturalnej, w swojej pracy łączył kompetencje literaturoznawcy i językoznawcy.
Studiował na uniwersytetach w Moskwie, następnie w Pradze. W latach 1933–1938 wykładał na uniwersytecie w Brnie. W latach 1946–1949 był kierownikiem katedry slawistyki Columbia University w Nowym Jorku, następnie profesor w Harvard University; od 1958 w Massachusetts Institute of Technology. Był członkiem wielu akademii nauk, w tym PAN od 1959.
W okresie międzywojennym był twórcą i jednym z czołowych teoretyków praskiej szkoły strukturalistycznej[1]. Stworzył tzw. metodę dychotomiczną, a także rozwinął typologię systemów fonologicznych.
/35eff6d45ea57e823d46fc8270682c6f/n/moj-futuryzm)
/1fc31f32-152f-4657-b436-6980dda0d251/n/w-poszukiwaniu-istoty-jezyka-wybor-pism-t-1-2)
