Mieko Kawakami
Zostań fanem autorki:

Mieko Kawakami

Autorka, 48 lat 16 czytelników
7.3 /10
21 ocen z 3 książek,
przez 18 kanapowiczów
Urodzona 26 sierpnia 1976 roku w Japonii (Osaka, Japonia)
Mieko Kawakami (jap. 川上未映子 Kawakami Mieko) – japońska pisarka, laureatka Nagrody im. Akutagawy.

Urodziła się w Osace w ubogiej rodzinie. W wieku 14 lat pracowała w fabryce klimatyzatorów, następnie pracowała w restauracjach, zmywając naczynia, jako kasjerka i sprzedawczyni w księgarni[2]. Zadebiutowała jako poetka w 2006 roku.

W 2007 r. wydała swoją pierwszą nowelę „Moje ego, moje zęby i świat”. W 2008 roku opublikowała opowiadanie „Piersi i jajka“. Książka wygrała jedną z najważniejszych nagród literackich w Japonii Nagrodę im. Akutagawy. Przyznanie nagrody wzbudziło kontrowersję, konserwatywny burmistrz Tokio stwierdził, że książka jest egoistyczna i trudna do czytania. Książka okazała się jednak bestsellerem, w Japonii sprzedano 250 tysięcy egzemplarzy. W 2020 roku ukazało się angielskie tłumaczenie tej książk.

W 2017 roku przeprowadziła głośny wywiad z Harukim Murakamim.

Laureatka Nagrody Literackiej Murasaki Shikibu (2010) i Nagrody Tanizaki (2013).



Książki

Heaven
Heaven
Mieko Kawakami
8/10

Niezwykle poruszająca powieść Mieko Kawakami, wielokrotnie nagradzanej japońskiej pisarki, autorki światowego bestsellera „Piersi i jajeczka”. Czternastoletni chłopak z powodu swojego zeza jest po...

Wszyscy zakochani nocą
Wszyscy zakochani nocą
Mieko Kawakami
7.5/10

Powieść Mieko Kawakami, uznanej przez Harukiego Murakamiego za najważniejszą współczesną pisarkę japońską. Międzynarodowa literacka sensacja, najlepsza książka 2022 roku według „Publishers Weekly...

Piersi i jajeczka
Piersi i jajeczka
Mieko Kawakami
6.5/10

Przenikliwa powieść, która porusza najważniejsze tematy dotyczące cielesności, macierzyństwa i społecznych oczekiwań wobec kobiet. Książka jednej z najbardziej popularnych japońskich pisarek, Miek...

Cytaty

Noce zawsze są takie piękne! To zdumiewające.
Pewnie dlatego, że w ciemności widać tylko połowę świata...
Spotkałam ją po raz pierwszy na przyjęciu noworocznym zorganizowanym przez wydawnictwo. Zaproszone były zarówno korektorki zatrudnione na etat, jak i freelancerki, żeby te dwie grupy miały okazję się poznać.
Odkąd zaczęłam pracować jako korektorka, wyłapywałam wszystkie błędy, jakie pojawiały się w podpisach na ekranie telewizora. Nie mogłam ich poprawić, więc irytowały mnie coraz bardziej i w końcu przestałam oglądać telewizję. Zwykle nie czytałam też książek ani nie słuchałam muzyki. Nie miałam przyjaciół, z którymi mogłabym się umawiać na kolację albo prowadzić długie rozmowy przez telefon.
Kiedy zaczęłam pracować, miałam dwadzieścia dwa , a ona, o ile dobrze pamiętam, trzydzieści dwa lata. W takim razie musiała już przekroczyć czterdziestkę. Oczywiście miała kilka zmarszczek, ale one nie ujmowały jej twarzy witalności.

Komentarze

© 2007 - 2024 nakanapie.pl