Mieko Kawakami
Zostań fanem autorki:

Mieko Kawakami

Autorka, 48 lat 12 czytelników
7.5 /10
17 ocen z 3 książek,
przez 14 kanapowiczów
Urodzona 26 sierpnia 1976 roku w Japonii (Osaka, Japonia)
Mieko Kawakami (jap. 川上未映子 Kawakami Mieko) – japońska pisarka, laureatka Nagrody im. Akutagawy.

Urodziła się w Osace w ubogiej rodzinie. W wieku 14 lat pracowała w fabryce klimatyzatorów, następnie pracowała w restauracjach, zmywając naczynia, jako kasjerka i sprzedawczyni w księgarni[2]. Zadebiutowała jako poetka w 2006 roku.

W 2007 r. wydała swoją pierwszą nowelę „Moje ego, moje zęby i świat”. W 2008 roku opublikowała opowiadanie „Piersi i jajka“. Książka wygrała jedną z najważniejszych nagród literackich w Japonii Nagrodę im. Akutagawy. Przyznanie nagrody wzbudziło kontrowersję, konserwatywny burmistrz Tokio stwierdził, że książka jest egoistyczna i trudna do czytania. Książka okazała się jednak bestsellerem, w Japonii sprzedano 250 tysięcy egzemplarzy. W 2020 roku ukazało się angielskie tłumaczenie tej książk.

W 2017 roku przeprowadziła głośny wywiad z Harukim Murakamim.

Laureatka Nagrody Literackiej Murasaki Shikibu (2010) i Nagrody Tanizaki (2013).



Książki

Heaven
Heaven
Mieko Kawakami
8/10

Niezwykle poruszająca powieść Mieko Kawakami, wielokrotnie nagradzanej japońskiej pisarki, autorki światowego bestsellera „Piersi i jajeczka”. Czternastoletni chłopak z powodu swojego zeza jest po...

Piersi i jajeczka
Piersi i jajeczka
Mieko Kawakami
6.5/10

Przenikliwa powieść, która porusza najważniejsze tematy dotyczące cielesności, macierzyństwa i społecznych oczekiwań wobec kobiet. Książka jednej z najbardziej popularnych japońskich pisarek, Miek...

Wszyscy zakochani nocą
Wszyscy zakochani nocą
Mieko Kawakami
8/10

Powieść Mieko Kawakami, uznanej przez Harukiego Murakamiego za najważniejszą współczesną pisarkę japońską. Międzynarodowa literacka sensacja, najlepsza książka 2022 roku według „Publishers Weekly...

Cytaty

Spotkałam ją po raz pierwszy na przyjęciu noworocznym zorganizowanym przez wydawnictwo. Zaproszone były zarówno korektorki zatrudnione na etat, jak i freelancerki, żeby te dwie grupy miały okazję się poznać.
Odkąd zaczęłam pracować jako korektorka, wyłapywałam wszystkie błędy, jakie pojawiały się w podpisach na ekranie telewizora. Nie mogłam ich poprawić, więc irytowały mnie coraz bardziej i w końcu przestałam oglądać telewizję. Zwykle nie czytałam też książek ani nie słuchałam muzyki. Nie miałam przyjaciół, z którymi mogłabym się umawiać na kolację albo prowadzić długie rozmowy przez telefon.
Kiedy zaczęłam pracować, miałam dwadzieścia dwa , a ona, o ile dobrze pamiętam, trzydzieści dwa lata. W takim razie musiała już przekroczyć czterdziestkę. Oczywiście miała kilka zmarszczek, ale one nie ujmowały jej twarzy witalności.
To, że zawsze godziłam się, żeby przyjąć dodatkową pracę, i nigdy nie przekroczyłam terminu, też nie podobało się innym.

Komentarze

© 2007 - 2024 nakanapie.pl