Fot. autorstwa Heike Huslage-Koch - Praca własna, CC BY-SA 4.0, https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=73591641;
źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Maja_Lunde
Jeden z największych norweskich bestsellerów ostatnich lat. Książka, którą jeszcze przed premierą zakupiło 15 krajów Trzy intrygujące historie, zwyczajni, a jednak niezwykli bohaterowie, pszczoły i ...
Wigilijna opowieść, która zostanie z wami na długo! Najwspanialszy dzień w roku – Wigilia! Dom wypełniają zapachy cynamonu i pomarańczy, pierniczków, dymu ze świec i jodłowych gałązek, a pod choin...
Nowa, urzekająca ilustracjami, mądra książka dla młodych czytelników stworzona przez autorki niezapomnianej Śnieżnej siostry! Po zimie nadchodzi wiosna! Czy aby na pewno? Kłujące w nos promienie s...
Autorka bestsellerowej Historii pszczół – sprzedanej w Polsce w nakładzie 65 tysięcy egzemplarzy – powraca z niezwykłą powieścią o... wodzie. Przyszłość bez niej jest bardziej przerażająca niż świat b...
Apokalipsa, którą sami sobie zgotowaliśmy, jest coraz bliżej! Trzecia część klimatycznej tetralogii Mai Lunde – autorki bestsellerowej Historii pszczół i Błękitu – nareszcie w Polsce! Sankt Pe...
Pachnąca morską bryzą opowieść o przyjaźni, tęsknocie, przebaczeniu i nieprzewidywalności losu. Piękna i przejmująca. Jedenastoletni Tobias ma spędzić wakacje z dala od rodziców. W jego mieście po wi...
Historia pszczół, Błękit, Ostatni i Sen o drzewie: kwartet klimatyczny Mai Lunde już w komplecie! Świat po katastrofie. Czy ludzkość przetrwa? I czy rośliny uratują przyszłość naszej planety? R...
Jeśli czytelnik przyjrzy się podziwu godnej strukturze tych organów, odkryje wyrafinowaną sztukę i z pewnością zrozumie, że Bóg nawet w najmniejszych owadach, nawet w ich maleńkich organach ukrywa zdumiewające cuda.
“Wiele drzew owocowych pamięta dawne czasy, napierają na sufit, szukają drogi ucieczki, nie wiedzą, co dla nich dobre, nie rozumieją, że na zewnątrz czeka je tylko śmierć. (s.60) ”
“Pieniądze nie miały w sobie niczego nadprzyrodzonego, choć podobnie jak bóstwa istniały tylko dzięki wierze, którą ludzie w nich pokładali. (s.59) ”
“Niegdyś zorza polarna aurora borealis, napawała ludzi grozą. Sądzono, że owe tańczące światła to dusze zmarłych, że nie powinno się o nich mówić. Gdyby pod nimi zacząć śpiewać, zstąpiłyby na ziemię, oplotłyby człowieka świetlnymi ramionami i porwały do nieba. (s.49) ”