/e60d51dcdc8777d04af807a31a04b8e3/n/krzysztof-dolowy)
W latach 1967–1972 studiował na Wydziale Chemii Uniwersytetu Warszawskiego, uzyskując tytuł zawodowy magistra w specjalności elektrochemii. W 1975 obronił doktorat w zakresie nauk chemicznych na UW. W 1976 rozpoczął pracę naukową w Zakładzie Biofizyki i Biomatematyki Centrum Medycznego Kształcenia Podyplomowego. Pracował pod kierunkiem profesora Jana Doroszewskiego nad ruchem ameboidalnym i teorią budowy błony komórkowej.
W latach 1977–1978 był stypendystą naukowym w Bostonie (USA), w Surface Chemistry Laboratory, Eye Research Institute of Retina Foundation pracował nad adhezją komórek i sztucznymi łzami. Następnie na Uniwersytecie w Glasgow (Wielka Brytania) zajmował się badaniami nad adhezją komórek (1979). W latach 1982–1983 w Vanderbilt University Medical School w Nashville (USA) pracował nad adhezją płytek krwi do kolagenu.
Po powrocie do Polski w 1985 habilitował się z nauk przyrodniczych (biologia komórki) w Polskiej Akademii Nauk. W latach 1987–1989 przebywał w Helsinkach jako profesor wizytujący, pracując nad czujnikami do automatycznych pomiarów składu krwi, pracował również w Cardiff w Wielkiej Brytanii. Po powrocie wygrał konkurs na stanowisko profesora w nowo tworzonym Zakładzie Biofizyki SGGW. W 1998 uzyskał tytuł profesora nauk przyrodniczych, a w 2005 profesora zwyczajnego.
W okresie 1994–2003 był członkiem Komitetu Agrofizyki PAN. W latach 2004–2007 zasiadał w Radzie Upowszechniania Nauki PAN. Od 1995 jest także członkiem rady programowej Pikniku Naukowego i Festiwalu Nauki. W 2006 był nominowany do konkursu Popularyzator Nauki za prezentację Fizyka i chemia w kuchni przeprowadzoną podczas Festiwalu Nauki[1]. Został kierownikiem Katedry Fizyki na SGGW, a także członkiem Komitetu Biochemii i Biofizyki PAN.
/11816169787ae166a1702655dd4284bc/n/wbrew-bogom-czyli-od-magii-i-religii-do-metody-naukowej-i-z-powrotem)
/o-987212/n/biofizyka)
