Cytaty Karolina Felberg

Dodaj cytat
Szkoda, że nie dożyła czasów, które przeczuwała.
Gdyby była mężczyzną, nikt nie czyniłby jej zarzutów z tego, że tworząc książki dla cudzych dzieci, nie znalazła czasu, by odpowiednio zaangażować się w wychowanie własnego potomstwa.
Napisana dla Maryli Rodowicz Polska madonna opowiada o nieadekwatności waluty, w jakiej płaci się kobietom za ich wysiłki oraz starania. "Miejsce w przedszkolu", "łaska boska", "szminka francuska", "szkarłatka bluzka", "nadzieja płonna" - na tyle może liczyć kobieta dwudziestowieczna.
Za jej czasów wiele kobiet robiących karierę nie posiadało dzieci, nie gotowało i nie uprawiało ogródka.
Agnieszka posiadała talent pływacki, ale od pewnego momentu nie robiła większych postępów. Uniemożliwiała je zdiagnozowana we wczesnym dzieciństwie astma.
Osiecka nie fotografowała tłumów. Nawet podczas studiów dziennikarskich, które odbyła przecież za stalinizmu, nie robiła zdjęć "masom", "ludowi" czy "narodowi" - ot, choćby w celach dokumentacyjnych. "Rzesze", "chmary" ani "ciżba" nie stanowiły dla niej tematu.
W szkole średniej Agnieszka zaczęła regularnie i systematycznie notować codzienne zdarzenia w dzienniczku. Zapiski prowadziła na gorąco - często w formule "wielkiej rozmowy" z samą sobą.
W odróżnieniu od wielu rówieśników Agnieszka przejmowała się losami świata.
Na przełomie lat 40. i 50. w głowie nastoletniej Osieckiej zalęgła się nieprzyjemna myśl o tym, że życiu na Ziemi najbardziej zagraża człowiek.
Osiecka przez całe życie pozostawała wierna (po)etyce anegdoty. Uważała ją za narzędzie doskonale oddające (i doceniające) naturalną bioróżnorodność.
Z biegiem lat Osiecka zapomniała o stygmatyzującym "odmieńcu" i odkryła w sobie ciekawego "mieszańca" - krzyżówkę wielu narodów oraz formacji kulturowych.
Losy Agnieszki Osieckiej skarlały do anegdoty.
Gdybym miała odpowiedzieć na pytanie: Kim jestem?... Napisałabym taki wiersz - "Kundle całego świata łączcie się...". Mam taki pokręcony życiorys.
© 2007 - 2025 nakanapie.pl