Juliusz Słowacki

Juliusz Słowacki urodził się 4 września 1809r. w Krzemieńcu. Jego rodzice - Euzebiusz i Salomea - byli ludźmi za pan brat z literaturą. W domu Słowackich uwielbiało się twórczość klasycystów. Gdy Juliusz miał 8 lat, jego matka wyszła za mąż po raz drugi, za lekarza Augusta Bécu. Dzięki Salomei, która prowadziła salon literacki, młody Słowacki miał kontakt ze śmietanką intelektualną. Przed deportacją z Litwy poznał m.in. Adama Mickiewicza. Po studiach prawniczych w Wilnie przybył w 1829r. do Warszawy. Później został aplikantem w Komisji Rządowej Przychodów i Skarbu. Gdy wybuchło Powstanie Listopadowe, Słowacki podjął pracę w powstańczym Biurze Dyplomatycznym księcia Adama Jerzego Czartoryskiego. W marcu wybrał się z misją Rządu Narodowego do Londynu. Zadebiutował w 1830r. we Francji powieścią poetycką Hugo. W wieku 24-29 lat przebywał w Szwajcarii, gdzie wydał 3 tom poezji i zakochał się w Marii Wodzińskiej. Podróżował po Włoszech, Grecji, Egipcie, Palestynie i Syrii. W czasie pobytu we Włoszech zaprzyjaźnił się z Zygmuntem Krasińskim, który został pierwszym krytykiem twórczości Słowackiego.W końcu osiadł w Paryżu. Nie zważając na ciężki stan zdrowia, w 1847r. powrócił do Wielkopolski by wziąć udział w powstaniu, jednak zamierzeń swych nie zrealizował. Po raz ostatni spotkał się z matką we Wrocławiu. Był rentierem, przysyłane przez matkę pieniądze pomnażał, inwestując je na paryskiej giełdzie. Umożliwiło to też Słowackiemu nie tylko wydawanie własnej twórczości, ale przede wszystkim poświęcenie się twórczości. Poeta zmarł 3 kwietnia 1849r. w Paryżu na gruźlicę. Do 1927r. spoczywał na paryskim Cmentarzu Montmartre, później jego prochy zostały przewiezione do Polski i złożone obok Adama Mickiewicza w Krypcie Wieszczów Narodowych w Katedrze na Wawelu.