John William Polidori

UWAGA - TREŚĆ ZDRADZA FABUŁĘ

Wampir Polidoriego powstał podczas spotkania kilku wybitnych pisarzy nad jeziorem genewskim i jest typowym przykładem twórczości mającej na celu przede wszystkim dostarczenie wrażeń strachu i zgrozy. Odczucia te podczas lektury tego typu tekstów sprawiają czytelnikowi paradoksalnie dużo przyjemności.W noweli tej ukazane są cechy wyglądu i zachowania wampira, które później pojawiają się w jego wielu kolejnych literackich i filmowych portretach np.: niezwykła siła, blada twarz.

Nowela jest właściwie opisem wpływu tytułowego wampira Lorda Ruthvena na tych, którzy się z nim stykają. Poznajemy go oczami głównego bohatera Audreya oraz dzięki opiniom innych postaci, pomimo to on znajduje się w centrum uwagi czytelnika. Jest przedstawiony jako osoba, która przyciągała jak magnes, podsycała fantazję i wzbudzała ciekawość. Ludzie lgnęli do niego gdyż oprócz miłej powierzchowności i nie nagannych manier był w widoczny sposób tajemniczy. Tego ze bohater jest wampirem nie dowiadujemy się jednak od razu, lecz stopniowo poprzez ukazanie jego działań poprzez sugestie, a także dzięki opisowi myśli Audreya. Takie przedstawienie postaci potęguje tajemniczość oraz uczucie narastającego napięcia. Lord Ruthven jest przyczyna wszystkich nieszczęść spotykających bohaterów na kartach utworu. Jego hojne podarki stawały się później dla obdarowanych przekleństwem losu. Osoby te kończyły w głębokiej nędzy, a nawet na szubienicy. Dziewczyna, która zainteresował się w Rzymie zniknęła w tajemniczych okolicznościach. Swoją mocą rozbudzał u tych, którzy mu zaufali pierwotne instynkty jak najgorsze myśli. To, co dobre w człowieku obracał w zło, kobiety, które obdarzył zainteresowaniem stawały się rozwiązłe i doprowadzał później do wielu skandali towarzyskich. Był więc demoniczną siłą, która erotycznie deprawuje kobiety. Najbardziej jednak uwidoczniony jest wpływ wampira na Audreya, jego towarzysza w podróży po Europie. Z rąk Ruthvena zginęła prawdopodobnie droga Audreyowi Jeanthe. Po tej śmierci bohater popadł w stan duchowego odrętwienia, męczyły go gorączkowe majaki, a niejasne spostrzeżenia i domysły wyniszczały go wewnętrznie. W krytycznej fazie choroby uzdrowił go Ruthven, którego bohater widział dwojako, raz jako przyjaciela i troskliwego towarzysza, a raz jako przeklętego złoczyńcę. Lord potrafił być skromny, pełen oddania, była to jednakże tylko maska skrywająca ciemną stronę jego natury. Gdy Ruthven umierał zmusił Audreya do złożenia przysięgi, że nie powie nikomu o tej śmierci przez równy rok. Przyczyniło się to do ogromnych cierpień bohatera oraz do zachwiania jego równowagi psychicznej, chorobie duszy towarzyszyło wyniszczenie ciała. W końcu doprowadziło to do śmierci, zanim jednak do niej doszło siostra Audreya stała się ofiarą Ruthvena, a brat nie był w stanie temu zapobiec.

Los głównego bohatera świadczy o tym, że wampir jak diabeł przyciąga ludzi, by ich później zgubić. Lord Ruthven w czasach współczesnych Polidoriemu wzbudzał silne emocje u czytelnika, bo ma wiele cech diabelskich, a jego oddziaływanie na ludzi może skłaniać do refleksji na temat wpływu zła.