Socjolog, politolog, publicystka, profesor Uniwersytetu Warszawskiego oraz Instytutu Studiów Politycznych PAN, a także na Wydziale Nauk Politycznych Wyższej Szkoły Biznesu – National Louis University w Nowym Sączu. Jej specjalnościami naukowymi są socjologia organizacji, socjologia polityki i analiza wychodzenia z komunizmu. Zajmuje się też zagadnieniami transformacji społeczeństw postkomunistycznych, instytucjonalizacji postkomunistycznego porządku oraz globalizacji. Jest absolwentką Sekcji Socjologicznej Wydziału Filozoficznego UW (1971 – doktorat, 1978 – stopień doktora habilitowanego nauk humanistycznych w dziedzinie socjologii, od 1991 – profesor). Czynnie uczestniczyła w intelektualnym życiu politycznym na UW – konspiracyjnych spotkaniach dyskusyjnych, seminariach oraz protestach studenckich Marca ’68, za co była represjonowana: zwolniono ją z pracy w Instytucie Socjologii UW (przywrócona w 1981) oraz siedem miesięcy przetrzymywano w areszcie. W sierpniu 1980 na zaproszenie Międzyzakładowego Komitetu Strajkowego w Gdańsku uczestniczyła w negocjacjach ze stroną rządową, weszła w skład Komisji Ekspertów MKS. Po zawarciu Porozumień Sierpniowych i utworzeniu NSZZ „Solidarność” była doradcą związkowców. Po wprowadzeniu stanu wojennego wykładała we Wszechnicy Solidarności i publikowała w prasie podziemnej.
Wykładała na Uniwersytecie Kalifornijskim w Los Angeles, na Uniwersytecie Harvarda, Uniwersytecie Michigan, a także w Chinach, Japonii i na Tajwanie. Była stypendystką w Wilson Center w Waszyngtonie. W 2004 roku otrzymała nagrodę Fundacji na rzecz Nauki Polskiej (tzw. polski Nobel) w dziedzinie nauk humanistycznych i społecznych za badania nad procesem transformacji Polski i świata.