Ferrante jest autorką sześciu książek, z których najbardziej znaną jest „I giorni dell'abbandono” („Czas porzucenia”).
Jej „powieści neapolitańskie” były nominowane do Premio Strega – najbardziej prestiżowej nagrody literackiej we Włoszech. Jest to seria powieściowa opowiadająca o dwóch przenikliwych i inteligentnych dziewczynach dorastających w Neapolu lat 50-ych XX w., które starają się kreować własne życie w silnie zmaskulinizowanej i pełnej przemocy kulturze. Składają się na nią tytuły: „Genialna przyjaciółka”, „Historia nowego nazwiska”, „Historia ucieczki”, a także „Historia zaginionej dziewczynki”.
Brytyjski dziennik The Guardian nazwał ją „światową sensacją literacką, której nikt nie zna”, a The New Yorker porównuje jej powieści do słynnej „Mojej walki” Karla Ove Knausgårda.
Dwie z jej powieści doczekały się filmowych adaptacji: „ L'amore molesto” (reż. Mario Martone) oraz „Czas porzucenia” (reż. Roberto Faenza).
W książce „La frantumaglia” („Fragmenty”), Ferrante opowiada o sobie samej i swoich doświadczeniach pisarskich. Elena Ferrante twierdzi, że „książka, która już raz została napisana, nie potrzebuje więcej swojego autora”.