Wypromował ponad stu magistrów i dwoje doktorów. Jest autorem ponad trzystu publikacji, w sporej części poświęconej twórczości Leona Petrażyckiego. W 2014 r. ukazało się pod jego współredakcją i z głównym wkładem autorskim encyklopedyczne opracowanie pt. Socjologia prawa: główne problemy i postacie (Wydawnictwa UW, Warszawa 2014, 600 s.).
Był przewodniczącym Polskiego Towarzystwa Socjologicznego (1998–2002), członkiem Zarządu Transparency Polska (2001–2004), przewodniczącym Komitetu Socjologii PAN (2003–2011), przewodniczącym Rady Fundacji CBOS (2006–2009), członkiem Komitetu Badań nad Zagrożeniami przy Prezydium PAN (2007–2011), członkiem Rady Naukowej Ośrodka Badawczego Adwokatury im. Witolda Bayera (2010–2013), ekspertem Narodowego Centrum Nauki (2013–2014). W administracji państwowej pełnił obowiązki dyrektora Biura Obsługi Politycznej Prezydenta RP, a następnie podsekretarza stanu (1992–1995), a także szefa Gabinetu Politycznego Ministra Kultury i Sztuki (1999–2000).
Do partii politycznej nigdy nie należał. Główną dziedziną jego zainteresowań jest socjologia prawa i dzieje idei społecznych. Wysoko ceni muzykę Wolfganga Amadeusza Mozarta, kunszt literacki Marcela Prousta, wyobraźnię malarską Hieronima Boscha, pozostaje pod wrażeniem społecznego pesymizmu Vilfreda Pareta i historiozoficznego optymizmu Pitirima A. Sorokina, zachwyca go szachowa maestria Roberta Fischera, wdzięk Marilyn Monroe i walory piór Montblanc.