Alicja Iwańska

Alicja Iwańska – polska poetka i pisarka, socjolog i filozof.

Dzieciństwo spędziła w Gardzienicach, a następnie w Mikorzynie. Jako poetka debiutowała w 1935 na łamach „Okolicy Poetów”. Pierwszy tom wierszy opublikowała w 1938. W 1936 rozpoczęła studia filozoficzne na Uniwersytecie Warszawskim, które ukończyła już w czasie II wojny światowej (w 1941) w ramach tajnych studiów. Była członkiem Armii Krajowej, służyła w Oddziale II Komendy Głównej, walczyła w Powstaniu warszawskim. Jej mężem był kurier AK Jan Gralewski, który zginął w katastrofie gibraltarskiej.

Po II wojnie światowej zaangażowana w działalność konspiracyjną, zagrożona aresztowaniem w 1947 wyjechała do Stanów Zjednoczonych, planując powrót do Polski po maksymalnie dwóch latach, ostatecznie pozostała jednak na emigracji. Wykładała na wielu uczelniach amerykańskich, w tym na istniejących wówczas na amerykańskim południu uczelniach wyłącznie dla czarnoskórych – w Atlancie i Talladega College w Alabamie. Współpracowała z Margaret Mead przy projekcie „Research on Contemporary Civilization”. W 1957 obroniła pracę doktorską z socjologii na Uniwersytecie Columbia, pt. Polish intelligentsia in Nazi concentration camps and American exile: a study of values in crisis situations. Od 1957 przez kilkanaście lat prowadziła etnograficzne badania terenowe w Meksyku, którym poświęciła książki Świat przetłumaczony i Ucieczki. Od 1965 na stałe zatrudniona była w State University of New York w Albany. Podpisała list pisarzy polskich na Obczyźnie, solidaryzujących się z sygnatariuszami protestu przeciwko zmianom w Konstytucji Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej (List 59)[1]. Po przejściu na emeryturę w 1985 zamieszkała w Londynie. Współpracowała z paryską Kulturą, a od 1985 także z Polskim Uniwersytetem na Obczyźnie.