Sprawy mają się tak: wczoraj kupiłem najnowszą powieść Remigiusza Mroza, "Projekt Riese", zacząłem ją już czytać i oczywiście mam zamiar napisać recenzję. Ale przypomniałem sobie, że niedawno koleżanka Rudolfina zarzucała mi (żartem, żeby nie było :) ) po tym, jak skrytykowałem jedno z dziełek Najpłodniejszego, że zrobiłem to z innych niż merytoryczne względów. Myślę więc teraz, by ta moja przyszła recenzja była super entuzjastyczna i wychwalająca, po prostu na złość koleżance Rudolfinie. Mogłaby np. brzmieć tak:

"Najnowsze arcydzieło Remigiusza Mroza, wspaniała i niesamowita powieść "Projekt Riese", to pełne urzeczywistnienie jego pisarskiego i po prostu ludzkiego geniuszu. Od pierwszej strony zostajemy wciągnięci w niezwykłą intrygę, napędzaną wybitnie przemyślanymi zwrotami akcji oraz rewelacyjnymi oraz przemawiającymi do wyobraźni dialogami. Portrety psychologiczne postaci zostały nakreślone tak, że w wypadku każdego innego autora podejrzewałbym, że musiał się przy ich konstruowaniu konsultować z najwybitniejszymi psychologami z Harvardu, Sorbony czy innego Yale. Znać, że pan Remigiusz jest pierwszego kryształu znawcą naszej natury i tego, co w nas drzemie. Czy po postawieni w sytuacji ekstremalnej, czy w codziennej, jego bohaterowie (choć za prawdziwego bohatera polskiej literatury wysokiej można uznać tylko jego samego) zachowują się z niezwykłą realnością, tak, że w pełni ich rozumiemy.

Całość została przemyślana w najdrobniejszym wręcz szczególe. Tu nie ma miejsca na jedno zbędne słowo, jeden zbędny akapit, wszystko służy budowaniu tej niewyobrażalnie wręcz dla przeciętnego człowieka doskonałej fabuły.  Polifonii narracji może dorównać chyba tylko polifonia tego, jakie emocje Mrozowe pisarstwo wzbudza nawet w tak wytrawnym czytelniku jak ja.

Słuchajcie, ludzkość jest w tym momencie w szczególnej chwili swego istnienia. Niedawno dopiero wynaleźliśmy internet, na zawsze zmieniający naszą codzienność, przed nami zaś, jak się wydaje epoka lotów kosmicznych. I w tym niezwykłym momencie potrzeba nam duchowego przewodnika, duchowej latarni morskiej, która wskaże naszemu gatunkowi właściwą drogę. Czy ktoś może mieć wątpliwości, że latarnią ową powinna być tylko i wyłącznie twórczość Remigiusza Mroza, w szczególności zaś tak niesamowity owoc jego nadludzkich zdolności jak fenomenalna powieść  "Projekt Riese"? Sądzę, że nikt normalny nie ma prawa takich wątpliwości żywić. Daję 10/10, choć tu powinno być 10 000/10 i czuję, że po zakończeniu mojej przygody intelektualnej jak i duchowej z tym niezwykłym wykwitem znakomitości pana Remigiusza Mroza nic w moim życiu nie będzie już takie samo"

Co myślicie? Piszcie w komentarzach, czy mam to wkleić jako swoją recenzję "Projektu Riese"