Nim zabierze nas rzeka recenzja

Bangladesz to jedno z najgęściej zaludnionych i jednocześnie najbiedniejszych państw świata. O tym jak tam jest naprawdę opowiedziała nam w swojej książce „Nim zabierze nas rzeka” Helena Thorfinn. Bohaterką jest Sofia Paulin, prawniczka aktywnie zaangażowana w walkę o prawa człowieka i równouprawnienie kobiet. Kiedy zaczyna pracę w ambasadzie szwedzkiej w stolicy Bangladeszu, była przygotowana i wiedziała, czego może się spodziewać. W końcu miała już pewne doświadczenie w swoim zawodzie. A mimo wszystko okazało się, że niektóre sytuacje i tak potrafią nas zaskoczyć, przytłoczyć, zszokować, zwłaszcza jeżeli dotyczą dramatycznych i życiowych kwestii. Poznamy m.in. dwie kobiety, które szukają schronienia i sprawiedliwości po tym, jak ich siostra została zamordowana z rąk własnego męża. W Europie taki człowiek stanąłby przed sądem, ale w tym egzotycznym zakątku świata, nie jest to takie oczywiste. Inna kultura i religia, odmienne podejście do roli i znaczenia kobiet. Książka otwiera oczy na to, co niewidoczne dla Europejczyka. Co dzieje się za publiczną kurtyną? Przepych i bogactwo dyplomatycznych salonów w porównaniu ze skrajną sytuacją rdzennych mieszkańców razi po oczach i każe zadawać niewygodne pytania. Dlaczego nikt nie reaguje? Czy w obecnych czasach takie sytuacje w ogóle powinny być akceptowane? Szeroka tematyka społeczno-psychologiczna jakiej podjęła się tu autorka robi niemałe wrażenie, zwłaszcza że wszystko naszkicowane jest realistycznie i emocjonalnie. Z pewnością każdy kto ceni życiowe wątki i prawdziwe do bólu opowieści będzie usatysfakcjonowany po przeczytaniu tej lektury. Polecam!

Moja ocena: 5/6